بیا گل نرگس | السلام علیک یا ربیع الأنام و نضره الأیام + مولودی

به گزارش حدیدنیوز، اهمیت و ضرورت وجود امام معصوم و در این زمان قائم آل محمد حضرت بقیه الله الاعظم صاحب العصر و الزمان (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) به عنوان حجه الله در زمین در احادیث شیعه به صورت کامل تبیین شده است و در برخی از مقالات این سایت به آن اشاره شده است.

امام معصوم به عنوان حجت الهی که حق و باطل را تبیین می فرماید و سبب تداوم یافتن حجتها و بینات الهی می گردد و دعوت کننده به سوی حق است؛ سبب امان اهل زمین و برجایی و پایداری آن می شود و زمین بدون وجود حجه الله در هم فرو می رود و باقی نمی ماند.

امام شناسی سبب حصول معرفت به امام و شناخت مقام خلیفه اللهی که مقام خاص امام معصوم تعیین شده بر خلق است؛ می گردد. جایگاه و مقام ائمه معصومین (علیهم السّلام) با صفات ویژه ای همچون عصمت، علم و مقام برتر آنان در عبودیت پروردگار سبب گردیده است که ایشان ولی خدا و خلیفه خدا بر خلق و تنها جانشینان و راهنمایان به شریعت الهی باشند.

در این مجال به بحث و ذکر احادیث رسیده در این باره که وجود مبارک قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زمان حاضر و ائمه معصومین(علیهم السّلام) سبب آرامش و امان اهل زمین و رفع بلا از امت محمدی هستند؛ می پردازیم.
 
امام معصوم  سبب آرامش و امان اهل زمین
در احادیث بسیاری که از حضرات معصومین(علیهم السّلام) در معرفی امام معصوم رسیده است، امام را سبب آرامش زمین و امان اهل زمین و رفع عذاب و بلا معرفی نموده است.

حضرت امام صادق(علیه السّلام) به نقل از حضرت امام سجاد (علیه السّلام) ضمن معرفی امام به این مطلب اشاره فرموده اند که امام سبب آرامش و امان اهل زمین می باشد:   

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ السنائي [السِّنَانِيُ‏] رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا بَكْرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِيبٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْفَضْلُ بْنُ الصَّقْرِ الْعَبْدِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْأَعْمَشِ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) قَالَ: نَحْنُ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ وَ حُجَجُ اللَّهِ عَلَى الْعَالَمِينَ وَ سَادَةُ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَادَةُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ وَ مَوَالِي الْمُؤْمِنِينَ وَ نَحْنُ أَمَانُ أَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ وَ نَحْنُ الَّذِينَ بِنَا يُمْسِكُ اللَّهُ‏ «السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ‏» وَ بِنَا يُمْسِكُ الْأَرْضَ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا وَ بِنَا «يُنَزِّلُ الْغَيْثَ» وَ بِنَا يَنْشُرُ الرَّحْمَةَ وَ يُخْرِجُ بَرَكَاتِ الْأَرْضِ وَ لَوْ لَا مَا فِي الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا قَالَ (ع) وَ لَمْ تخلو [تَخْلُ‏] الْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّةِ اللَّهِ فِيهَا ظَاهِرٌ مَشْهُورٌ أَوْ غَائِبٌ مَسْتُورٌ وَ لَا تَخْلُو إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِيهَا وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يُعْبَدِ اللَّهُ قَالَ سُلَيْمَانُ فَقُلْتُ لِلصَّادِقِ(ع) فَكَيْفَ يَنْتَفِعُ النَّاسُ بِالْحُجَّةِ الْغَائِبِ الْمَسْتُورِ قَالَ كَمَا يَنْتَفِعُونَ بِالشَّمْسِ إِذَا سَتَرَهَا السَّحَابُ.(1)

محمد بن احمد سنائی از احمد بن یحیی بن زکریا قطان از بکر بن عبدالله بن حبیب از  فضل بن صقر عبدی از ابومعاویه از سلیمان بن مهران اعمش از حضرت امام صادق(علیه السّلام) از پدرشان حضرت امام باقر (علیه السّلام) از پدر بزرگوارشان نقل کرده اند که حضرت امام سجاد (علیه السّلام) فرمودند: ما امامان مسلمانان و حجتهاى خدا بر عالميان و سادات مؤمنان و پيشواى روسپيدان و سروران اهل ايمان هستيم و ما امان اهل زمين هستيم چنانچه ستاره ‏ها امان اهل آسمان هستند، ما کسانی هستیم که خداوند برای ما آسمان را نگاهداشته است تا بر زمين نيفتد. «السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ: و آسمان را نگه داشته كه جز به فرمان او بر زمين نيفتد.(سوره مبارکه حج، آیه 65)» و براى ما زمین را نگهداشته است تا بر اهلش موج نزند و براى ما باران ببارد و رحمت خويش نشر كند و زمين بركات خود را بيرون دهد و اگر یکی از ما در زمين نباشد زمين اهل خود را فرو برد. سپس فرمودند: از روزى كه خدا آدم را آفريد زمین خالى از حجت نبوده است كه يا ظاهر و مشهور بوده است و يا غايب و مستور و تا قيامت هم خالى نماند او حجت خداست و اگر چنين نباشد خدا را پرستیده نشود. سليمان راوى حديث گويد از حضرت امام صادق(علیه السّلام) پرسيدم چگونه مردم به امام غائب بهره ‏مند شوند؟ فرمودند: آنگونه که از آفتاب در پس ابر بهره ‏مند شوند.(2)
 
در حدیث ذیل حضرت امیرالمومنین (عليه السّلام) ائمه اطهار(علیهم السّلام) را به عنوان باب حطه معرفی نموده اند سبب که سبب بخشش گناهان و امان از گمراهی هستند:

تفسير الإمام عليه السلام قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع)‏: هَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ يَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ لَكُمْ بَابُ حِطَّةٍ أَهْلُ بَيْتِ مُحَمَّدٍ (ع) وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمْ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ بِذَلِكَ خَطَايَاكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ وَ لِيَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ وَ بَابُ حِطَّتِكُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ لِأَنَّ ذَلِكَ كَانَ بِأَخَاشِيبَ‏ وَ نَحْنُ‏ النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُؤْمِنُونَ‏ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِنَّ النُّجُومَ‏ فِي‏ السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأُمَّتِي مِنَ الضَّلَالَةِ فِي أَدْيَانِهِمْ لَا يَهْلِكُونَ مَا دَامَ مِنْهُمْ مَنْ يَتَّبِعُونَ هَدْيَهُ وَ سُنَّتَهُ (3)

در تفسير امام حسن عسكرى(علیه السّلام) نقل شده است حضرت امیرالمومنین (عليه السّلام) فرمودند: براى بنى اسرائيل باب حطه را قرار دادند شما نيز اى امت محمّد برايتان به عنوان باب حطه اهل بيت محمّد (صلّى اللَّه عليه و آله و سلم‏) قرار داده شد و دستور داده‏ اند از راه هدايت ايشان پيروى كنيد و راه آنها را طى كنيد تا بدين وسيله گناهانتان بخشيده شود تا مقام نيكوكاران افزايش يابد و باب حطه شما بهتر از باب حطه بنى اسرائيل است. زيرا درب آنها مجموعه ‏اى از چند چوب بود ولى درب حطه شما سخنگويان صادق و مؤمن و راهنما و فاضل هستند چنانچه پيامبر اكرم(صلّى اللَّه عليه و آله و سلم‏) فرموده است ستارگان در آسمان امان از غرق هستند و اهل بيت من براى امت امان از گمراهي هستند. در دين هلاك نخواهند شد تا وقتى از هدايت و روش يكى از اهل بيت من پيروى كنند.(4)
 
در کتاب احقاق الحق و ازهاق الباطل نیز سه حدیث از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) ذکرشده است که ایشان اهل بیت خویش(علیهم السّلام) را سبب امان و آرامش امت من و اهل زمین هستند:   

رواه عنه جماعة من أعلام القوم منهم الحاكم النيشابوري في «المستدرك» (ج 3 ص 149 ط حيدرآباد الدكن) قال: حدثنا مكرم بن أحمد القاضي، ثنا أحمد بن على الابّار، ثنا إسحاق بن سعيد بن اركون الدّمشقي، ثنا خليد بن دعلج أبو عمرو السّدوسي أظنّه عن قتادة عن عطاء عن ابن عبّاس قال قال رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و سلم): النّجوم أمان لأهل الأرض من الغرق و أهل بيتي أمان لامّتي من الإختلاف فإذا خالفتها قبيلة من العرب اختلفوا فصاروا حزب إبليس. هذا حديث صحيح الإسناد.(5)

جماعتی از سرشناسان قوم که یکی از آنان حاکم نیشابوری است در المستدرک (جلد سوم صفحه 149 چاپ حیدر آباد دکن) روایت کرده است: برای ما حدیث گفت مکرم بن احمد قاضی، ثنا أحمد بن على ابّار ثنا إسحاق بن سعيد بن اركون دّمشقي، ثنا خليد بن دعلج أبو عمرو السّدوسي، که‌ گمان می کرد شنیده از قتاده از عطاء از ابن عباس که گفت پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: همانا ستارگان، امانِ اهل زمین از غرق شدن هستند و اهل بیت من امان امت من در اختلافات هستند. پس هنگامی که قبیله ای از عرب با اهل بیت من مخالفت کند، بینشان اختلاف می افتد، در نتیجه سپاه شیطان می شوند. این حدیث از نظر اسناد صحیح است.
 
حدیث ذیل حدیث دیگری است که در کتاب احقاق الحق و ازهاق الباطل در این باره ذکر شده است:
حدثنا عبيد اللّه قال حدثنا موسى بن عبيدة عن إياس بن سلمة الأكوع عن أبيه قال قال رسول اللّه (صلى اللّه عليه و سلم): النجوم أمان لأهل السماء و أهل بيتي أمان لامتي.(6)

عبیدالله گفت موسی بن عبیده از ایاس بن سلمه اکواع از پدرش نقل کرده است که پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) فرموده است: ستارگان امان برای اهل آسمان هستند و اهل بيت من امان امت من هستند.
 
حدیث سومی که در کتاب احقاق الحق و ازهاق الباطل در این زمینه نقل شده است؛ عبارتند از:
رواه القوم منهم العلامة القندوزى في «ينابيع المودة» (ص 20 ط اسلامبول) قال: أخرج الحاكم عن جابر بن عبد اللّه و أبي موسى الأشعري و ابن عبّاس قالوا قال رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و سلم): النّجوم أمان لأهل السّماء و أهل بيتي أمان لأهل الأرض فإذا ذهبت النّجوم ذهب أهل السّماء و إذا ذهب أهل بيتي ذهب أهل الأرض.(7)

گروهی که از جمله آنها علامه قندوزی است در ینابیع الموده نقل کرده است: حاکم احادیثی را از جابر بن عبدالله و ابوموسی اشعری و ابن عباس انتخاب کرده است که نقل کردند: حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ستارگان امان اهل آسمان هستند و اهل بیت من امان اهل زمین. وقتی ستارگان نباشند، اهل آسمان به مشکل می افتند و وقتی اهل بیت من نباشند، اهل زمین دچار مشکل می شوند.

امام معصوم سبب امان و آرامش زمین
درباره اینکه امام سبب امان و آرامش زمین است احادیث زیادی رسیده است که در ذیل به دو مورد اشاره می شود:

حضرت امام محمد باقر (علیه السّلام) وضعیت زمین را در صورت عدم وجود حجه الله بر روی آن اینگونه توصیف فرمودند:

عَلِيٌّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْمُؤْمِنِ عَنْ أَبِي هَرَاسَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَوْ أَنَّ الْإِمَامَ رُفِعَ مِنَ الْأَرْضِ سَاعَةً لَمَاجَتْ بِأَهْلِهَا كَمَا يَمُوجُ الْبَحْرُ بِأَهْلِهِ.(8)

علی از محمد بن عیسی از عبدالله مومن از ابی هراسه نقل می کند که حضرت امام محمد باقر (علیه السّلام) فرمودند: چنانچه امام از زمين برگرفته شود زمين و اهل زمین همچون دریا مضطرب گردند.
 
در حدیث ذیل نیز حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) در باره ضرورت وجود حجت خدا برای آرامش و قابل سکونت بودن زمین چنین فرموده اند: 

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي طَاهِرٍ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ قَالَ أَخْبَرَنِي سَعِيدٌ عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) قُلْتُ تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ حُجَّةِ اللَّهِ‏ قَالَ: لَوْ خَلَتِ الْأَرْضُ طَرْفَةَ عَيْنٍ مِنْ حُجَّةٍ لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا.(9)

محمد بن محمد از ابوطاهر محمد بن سلیمان از احمد بن هلال نقل می کند که سعید از سلیمان جعفری برایم نقل کرد از حضرت ابا الحسن امام رضا (علیه السلام) پرسیدم و گفتم که زمین از حجت خدا خالی خواهد بود؟ فرمودند: اگر زمین در چشم بر هم زدنی از حجت خدا خالی باشد قطعا زمین اهلش را فرو خواهد برد.

وجود مبارک امام معصوم سبب رفع بلا و نزول رحمت
طبق احادیث ائمه معصومین(علیهم السّلام) به واسطه امامان معصوم(علیهم السّلام) رزق و روزى بر بندگان نازل می شود و سرزمینهایشان آباد می گردد و باران می بارد و برکات زمین خارج می شود و عقوبت گناهکاران به تأخیر افکنده می شود.

حضرت امام باقر(علیه السّلام) به نقل از حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) به دور شدن بلا و نزول رحمت به واسطه وجود امام (علیه السّلام) اشاره می فرمایند:

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أُمَيَّةَ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَرَ الْيَمَانِيِّ عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) اكْتُبْ مَا أُمْلِي عَلَيْكَ قَالَ عَلِيٌّ(ع) يَا نَبِيَّ اللَّهِ وَ تَخَافُ النِّسْيَانَ قَالَ لَسْتُ أَخَافُ عَلَيْكَ النِّسْيَانَ وَ قَدْ دَعَوْتُ اللَّهَ لَكَ أَنْ يَحْفَظَكَ فَلَا يَنْسَاكَ لَكِنِ اكْتُبْ لِشُرَكَائِكَ قَالَ قُلْتُ وَ مَنْ شُرَكَائِي يَا نَبِيَّ اللَّهِ قَالَ الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِكَ بِهِمْ يُسْقَى أُمَّتِي الْغَيْثَ وَ بِهِمْ يُسْتَجَابُ دُعَاؤُهُمْ وَ بِهِمْ يُصْرَفُ الْبَلَاءُ عَنْهُمْ وَ بِهِمْ تَنْزِلُ الرَّحْمَةُ مِنَ السَّمَاءِ وَ هَذَا أَوَّلُهُمْ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى الْحَسَنِ ثُمَّ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى الْحُسَيْنِ ثُمَّ قَالَ الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِكَ.(10)

ابو جعفر حضرت امام باقر (عليه السّلام) فرمودند: رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) به حضرت امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمودند: آنچه بر تو ديكته مى ‏كنم بنويس. حضرت على (عليه السّلام) عرضه داشتند: اى پيامبر خدا، آيا مى ‏ترسید فراموش كنم؟ فرمودند: نمى‏ترسم فراموش كنى، من از خداوند خواسته‏ ام كه تو را از فراموشی حفظ كند و تو چیزی را فراموش نمی کنی. ولى براى شريكانت بنويس. عرضه داشت: شركاى من چه كسانی هستند؟ فرمودند: امامان از فرزندان تو كه خداوند به سبب آنان بر امّت من باران مى ‏فرستد و به سبب آنان دعاى ايشان را مستجاب مى ‏كند و به سبب آنان بلا را از آنها دور مى ‏سازد و به سبب آنان رحمت از آسمان نازل مى ‏شود و اين نخستين آنان است - به امام حسن (عليه السّلام) اشاره كردند- سپس به حضرت امام حسين (عليه السّلام) اشاره كردند و فرمودند: امامان از فرزندان تو هستند.(11)
 
در حدیث دیگر در این باره چنین آمده است:

 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ الطَّالَقَانِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ يَحْيَى قَالَ حَدَّثَنَا الْمُغِيرَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنَا رَجَاءُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ‏: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ (ع) لِأَيِّ شَيْ‏ءٍ يُحْتَاجُ إِلَى النَّبِيِّ وَ الْإِمَامِ فَقَالَ لِبَقَاءِ الْعَالَمِ عَلَى صَلَاحِهِ وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرْفَعُ الْعَذَابَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ إِذَا كَانَ فِيهَا نَبِيٌّ أَوْ إِمَامٌ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ «وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ‏» وَ قَالَ النَّبِيُّ (ص) النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَتِ النُّجُومُ أَتَى أَهْلَ السَّمَاءِ مَا يَكْرَهُونَ‏.
وَ إِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي أَتَى أَهْلَ الْأَرْضِ مَا يَكْرَهُونَ يَعْنِي بِأَهْلِ بَيْتِهِ الْأَئِمَّةَ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِهِ فَقَالَ‏ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‏»(12)

محمّد بن ابراهيم بن اسحاق طالقانى مى‏گويد: عبد العزيز بن يحيى از مغيرة بن محمّد از رجاء بن سلمه از عمرو بن شمر از جابر بن يزيد جعفى وى مى‏ گويد محضر ابى جعفر محمّد بن على الباقر (علیه السّلام) عرض كردم: براى چه به نبىّ و امام نياز هست؟ حضرت فرمودند: براى اين كه عالم بر صالح باقى باشد چه آن كه خداوند عزّ و جلّ تا مادامى كه نبىّ يا امام در بين مردم ‏باشند عذاب را از اهل زمين بر مى ‏دارد و شاهد بر اين كلام فرموده حقّ عزّ و جلّ در قرآن كريم است:«وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ‏: تا تو در ميان آنها هستى حقّ تعالى آنها را عذاب نمى‏كند.» و رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) نيز فرمودند: ستارگان امان براى اهل آسمان بوده و اهل بيت من امان براى اهل زمين هستند، هنگامى كه ستارگان زائل شوند به اهل آسمان مكروه وارد آيد و زمانى كه اهل بيت من نباشند به اهل زمين مكروه متوجّه مى‏ گردد.

مقصود از «اهل بيت پيامبر (صلّى اللَّه عليه و آله)» ائمّه (عليهم السّلام) هستند كه حقّ تعالى طاعت ايشان را مقرون با طاعت خود قرار داده و فرموده است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‏: اى اهل ايمان خدا و رسول و صاحبان امر ولايت را اطاعت كنيد.» (13)

حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) در حدیثی اولی الامر را همان کسانی معرفی می نمایند که هرگز از قرآن جدا نگردند تا روز قیامت در کنار حوض کوثر بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) وارد شوند.(14)
 
در حدیث ذیل حضرت امام محمد باقر(علیه السّلام) ضمن شرح زمان غیبت قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به رفع بلا و عذاب به خاطر وجود امام معصوم در زمین اشاره فرموده اند:

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَيَا طُوبَى لِلثَّابِتِينَ عَلَى أَمْرِنَا فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ يُنَادِيَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَيَقُولَ عِبَادِي‏ وَ إِمَائِي آمَنْتُمْ بِسِرِّي وَ صَدَّقْتُمْ بِغَيْبِي فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّي فَأَنْتُمْ عِبَادِي وَ إِمَائِي حَقّاً مِنْكُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْكُمْ أَعْفُو وَ لَكُمْ أَغْفِرُ وَ بِكُمْ أَسْقِي عِبَادِيَ الْغَيْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاكُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَيْهِمْ عَذَابِي قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا أَفْضَلُ مَا يَسْتَعْمِلُهُ الْمُؤْمِنُ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ قَالَ حِفْظُ اللِّسَانِ وَ لُزُومُ الْبَيْتِ.(15)

جابر جعفيّ از حضرت امام باقر (عليه السّلام) روايت می كند كه فرمودند: زمانى بر مردم آيد كه امامشان غيبت كند و خوشا بر كسانى كه در آن زمان بر امر ما ثابت بمانند، كمترين ثوابى كه براى آنها خواهد بود اين است كه بارى تعالى به آنها ندا كرده و فرمايد: اى بندگان من، به نهان من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق كرديد، پس به ثواب نيكوى خود شما را مژده مى‏ دهم و شما بندگان حقيقى من هستيد، از شما مى ‏پذيرم و از شما در مى ‏گذرم و براى شما مى ‏بخشم و به واسطه شما باران بر بندگانم مى ‏بارم و بلا را از آنها بگردانم و اگر شما نبوديد بر آنها عذاب مى ‏فرستادم جابر گويد گفتم: يا ابن رسول اللَّه، برترين عملى كه در آن زمان مؤمن انجام مى ‏دهد چيست؟ فرمود: حفظ زبان و خانه‏نشينى.(16)
 
پانوشتها
(1)الأمالي، صفحه 186- الإحتجاج على أهل اللجاج، جلد ‏2،صفحه317
(2) الأمالي، صفحه 186- الإحتجاج، جلد ‏2، صفحه 145 – 144
(3)بحار الأنوار، جلد ‏23، صفحه 123-122 - البرهان في تفسير القرآن، جلد ‏1، صفحه 310
(4) بخش امامت (ترجمه جلد 23 تا 27بحار الأنوار)، جلد ‏1، صفحه 84 – 83
(5)احقاق الحق و ازهاق الباطل، جلد ‏9، صفحه 294   
(6) احقاق الحق و ازهاق الباطل، جلد‏18، صفحه 324   
(7) احقاق الحق و ازهاق الباطل،جلد ‏9، صفحه 308
(8) الكافي، جلد‏1، صفحه 179
(9) بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، جلد‏1، صفحه489
(10)بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، جلد ‏1، صفحه  168- 167
(11) مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم(عليه السلام)، جلد ‏1 ، صفحه 87
(12)علل الشرائع، جلد ‏1، صفحه 124 – 123
(13) علل الشرائع، جلد ‏1، صفحه 427 – 425
(14) الكافي، جلد‏2، صفحه 415- 414  
(15)كمال الدين و تمام النعمة، جلد ‏1، صفحه 330
(16)كمال الدين، جلد‏1، صفحه 603 – 602 - مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم(عليه السلام)، جلد‏1، صفحه 142