کمیل خجسته نوشت: مهمترین سرمایۀ دانشبنیانی از اسمش هم پیداست. دانش است. دانش قابل تحریم نیست. محدودشونده نیست. تکثیرشونده است.
به گزارش حدیدنیوز، کمیل خجسته در یادداشتی تحت عنوان «سه نون دانشبنیانی» نوشت: مهمترین سرمایۀ دانشبنیانی از اسمش هم پیداست. دانش است. دانش قابل تحریم نیست. محدودشونده نیست. تکثیرشونده است. اگر دانش از دانشگاه و آزمایشگاه خارج شود و تبدیل به محصول تجاری شود و تعداد این محصولات زیاد باشد بهطوریکه اقتصاد کشور بر آن سوار شود؛ دیگر آن اقتصاد تحریم نمیشود، محدودیت ندارد و میتواند در پهنای جغرافیای ملی و حتی بزرگتر گسترده شود.
سه نون مهم، سازنده و حافظ اقتصاد دانشبنیان است که سیاستگذار باید این سه را تامین کند:
۱. نیروی انسانی دارای دانش و مهارت: پدیدۀ #مهاجرت علیه اقتصاد دانشبنیان است. دانش به نیروی انسانی متصل است. به همین خاطر دولتهای غریبه تلاش میکنند با انواع ترفندها و امتیازها مغزها و بازوها را منهای قلبها به سمت خود بکشانند. نتیجهی ویزای_استارتاپی ویزای_طلایی و... در خارج از کشور، افراد و سازمانهایی در داخل کشور که مهاجرفرستی گسترده را در دستور کار خود قرار دادهاند حمله به این اقتصاد دانشبنیان است. افراد مسیر زندگیشان را خودشان انتخاب میکنند اما در مقابل این مکندههای قدرتمندِ مهاجرفرستی، دولت موظف است بدل این طرحها را جایگزین کند.
۲. نوآوری: در دنیای جدید فناورانه، همگرایی بین فناوریها و دانشهای متعدد از قبیل فناوری ارتباطاتی، نانو، زیستفناوری، علوم شناختی، علوم انسانی شکل جدیدی از محصولات را میسازد. باید به این نگاه و رویکرد اهمیت داده بشود تا محصولات نوین دانشپایه خلق شوند.
۳. نفع ملی: زندگی در حباب استارتاپی را برخی تجربهکردهاند و از مصائب آن آگاه هستند. تجربیات خوب اما کم اثر بهطوریکه معروفست از هر ده استارتاپ، نهتای آن شکست میخورد. شکستهای پیشین و تجربیات موفق قبلی در این حوزه نشان میدهد ریل جدیدی در حوزۀ دانشبنیانی باید ایجاد شود. به همین منظور اولا شاید الگوی استارتاپ استودیویی و حل مسئله و ثانیا محورشدن یک مجموعه بزرگ و توانمند که بر اقتصاد ملی موثر است یک الگوی خوب برای شکلدهی اکوسیستمی دانشبنیانی باشد.
ایران پنچ پیشران قدرتمند دارد: معدن، شیلات، کشاورزی، صنعت و خدمات اجتماعی که حول این پنج پیشران شرکتها و هولدینگهای بزرگ و موفقی هم وجود دارند.
درواقع استارتاپها و دانشبنیانها ذیل یک سرشبکۀ قدرتمند که خودش تجاری است و به مردم متصل است میتوانند سریع و ناظر به مسائل زندگی مردم و نظام_اقتصادی رشد میکنند و زودتر به مخاطب انبوه میرسند و با همافزایی ایجاد شده بر اقتصاد ملی اثر میگذارند.
نگاه به بشکههای نفتی جای خود را به پاسخگویی به مردم میدهد.