« به هر حال تصمیمی است که گرفته شده ومن هم می خواهم آن را اجرا کنم » این جمله اکثر بازیکنانی است که این روزها به درخواست مصاحبه رسانه ها پاسخ رد می دهند. به غیر از نکونام ، کریمی و رحمتی بازیکنانی که سابقه کمتری دارند همه با این لحن مصاحبه را رد می کنند. مهرداد پولادی ، احسان حاج صفی و چند بازیکن دیگر .خبرنگارانی که با این بازیکنان رودررو می شوند همگی اتفاق نظر دارند که تعداد زیادی از ملی پوشان بیشتر دنبال رعایت کردن عهدشان با بزرگترهای تیم ملی هستند تا اینکه به این کار اعتقاد داشته باشند.
علی کریمی ، رحمتی و نکونام جلسه ای با سایر ملی پوشان داشته اند که عالم و آدم از آن باخبرند و به انها توصیه کرده اند که با رسانه ها مصاحبه نکنند. شاید تعدادی از بازیکنان تیم ملی با تصمیم آنها موافق باشند اما تعدادی شان هم فقط به خاطر رعایت حال بزرگترها دستور را اجرا می کنند. حتی تعدادی از بازیکنان به خاطر شرایطی که دارند گاه مجبورند مصاحبه کنند و شرایطشان را برای همه توضیح دهند اما به خاطر ترس از ناراحتی بزرگ ترها فعلا قید حرف زدن را زده اند.
این جو تیم ملی خاطرات ۶ سال پیش و قبل تر را زنده می کند. زمانی که تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان درگیر باندبازی تعدادی از بازیکنان شد. بازیکنانی که تصمیم می گرفتند به فلان بازیکن پاس ندهند مقابل دیگری شوخی نکنند و برای مربیان تکلیف تعیین کنند. البته اتفاقاتی که آن روزهارخ می داد به دلیل اینکه درون تیمی بود هیچ وقت رسانه ای نمی شد اما موضع گیری این روزها به این دلیل که علیه رسانه ها بوده خیلی زود رسانه ای شده . مضاف به اینکه تعدادی از بازیکنان که علاقه ای به رعایت این قانون ندارند مدام در گفت و گوهای دوستانه با خبرنگاران تاکید می کنند که این تصمیم از طرف بزرگترها گرفته شده .
به همين دليل است كه امروز نه تنها كريمي و رحمتي و نكونام با رسانهها مصاحبه نميكنند، بلكه ديگران هم ترجيح ميدهند سكوت كنند تا سوالپيچ نشوند.