تمدن مادی غرب با شبکه های رسانه ای که در اختیار دارد فرهنگ بی بند و باری را رواج می دهد و سنت ها و ارزش های جوامع دیگر به خصوص مسلمانان را زیر سؤال می برد.
تاریخ انتشار :سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۱۳
اخیرا بیست و چهارمین کنفرانس "بنیاد پژوهش های زنان" با موضوع "پیکر زن و حجاب در جوامع اسلامی" در برلین برگزار شد.
در این کنفرانس شرکت کنندگان که با عقاید و مذاهب گوناگون اسلامی و غیر اسلامی در آن شرکت داشتند به نقد حجاب اسلامی پرداختند!
دویچه وله در گفتگوی روز خود با صدیقه وسمقی یکی از شرکت کنندگان این کنفرانس مصاحبه ای داشت که نامبرده در این گفتگو بدون استناد به منابع اسلام یعنی قرآن و سنت، فقط به طرح برخی انگاره های تاریخی پرداخت که در زیر به نقد آن می پردازیم.
این خانم مدعی اسلام شناسی در گفتگوی خود با دویچه وله اظهار داشت: « این چیزی که امروزه بعنوان حجاب و بعنوان حجاب اسلامی برای زن تعریف می شود، تعریف و تفسیری است که نهاد روحانیت (آن هم یک بخش هایی از روحانیت هم هستند که این تعریف افراطی را قبول ندارند) اما نهاد رسمی روحانیت بویژه در ایران این تفسیر را دارد و من معتقدم این یک تعریف و تفسیر غلط و نادرست از پوشش و حجاب اسلامی برای زنان است و تاکید کردم ما صریحا در جایی نداریم که گفته شده باشد که زنها موظفند و مجبوراند که حتما سرشان را بپوشانند و حتی در صورتی که عده ای معتقد به چنین چیزی باشند ما بازهم دلیل شرعی نداریم برای اینکه مجبور بکنیم کسانی را که اعتقاد ندارند که حتما باید سرشان را بپوشانند و یا از لباسی که مثلا نهاد رسمی دین به آن اعتقاد دارد همه موظف باشند و مجبور باشند از آن تبعیت کنند خود این اجبار کردن مردم، خود اجبار کردن زنان به استفاده از یک چنین پوششی تحمیلی، سختگیرانه و افراطی، یک کار خلاف اخلاق است.»
در جواب این مدعی اسلام شناسی که مدعی "غلط بودن تعریف و تفسیر حجاب" می باشد، باید گفت:
ملاک و معیار تعریف و تفسیر شما در امور دینی و از آن جمله حجاب چیست؟
آیا کلام خداوند بعنوان شارع و پیامبر و ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین بعنوان بیان کنندگان دین می بایست معیار قرار بگیرد یا رای، نظر و سلیقه شخصی شما؟
اگر معیار کلام خداوند است ـ که حق همین است ـ خداوند صراحتا در قرآن، آیه ۵۹ سوره احزاب به پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم امر به حجاب کرده و می فرماید: « ای پیامبر به زنان و دخترانت و زنان مومنان بگو پوشش های خود (جلابیب) را بر خود بپیچند.»
مرحوم علامه طباطبایی در ذیل این آیه در تفسیر المیزان آورده است:
(جلباب ) یعنی جامه ای سراسری که تمام بدن را بپوشاند و یا روسری و مقنعه مخصوصی که صورت و سر را ساتر می شود.می فرماید، ای رسولخدا به همسرانت و دخترانت و زنان مؤمن امتت بگو که جلبابهای خود را طوری جلو بکشند که زیر گلو و سینه هایشان آشکار نباشد و این پوشاندن بدن به اینکه ، این صورت شناخته شوند که اهل عفت و حجابند نزدیکتر است ،در نتیجه وقتی مردان بدانند آنها اهل حجاب هستند، دیگر ایشان را اذیت و آزارنمی کنند و اهل فسق و فجور متعرض آنها نمی شوند. و یا بعضی مفسران گفته اند این پوشش نزدیکتر است به اینکه آنها را به عنوان زن مسلمان و آزاد بشناسند و متعرض آنها نشوند.
در آیه ۳۱ سوره مبارکه نور نیز خداوند حجاب را نشانه ای از ایمان معرفی کرده و آن را برای زنان مومن واجب اعلام کرده است.
اما اگر ملاک حجاب و امور دینی نظر و رای شما و هم پیمانان شما در شبکه ها و سایت های غربی دشمنِ اسلام باشد که حقیقتا باید گفت " و علی الاسلام السلام"
Flash version ۹,۰ or greater is required
You have no flash plugin installed
Click here to download latest version
صوت مربوط به خبر
طرح این اظهارات در حالی است که بر اساس یافته های باستان شناسان و گزارش های تاریخی، حجاب از دیر باز در میان اقوام و ملل مختلف وجود داشته است و با توجه به تعالیم کتاب مقدس و قرینه های تاریخی، از مسلمات یهود و نصاری و دیگر ادیان می باشد. از جمله:
۱ـ در مورد پوشش کامل در مقابل نامحرم در «سفر پیدایش» تورات چنین می خوانیم: و رفقه، چشمان خود را بلند کرد و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمد. زیرا که از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید؟ و خادم گفت: آقای من است. پس برقع خود را گرفته، خود را پوشانید، (سفر پیدایش، باب۲۴، فقره ۶۴ و ۶۵). و در مورد عدم تشبه مرد و زن به یکدیگر در «تورات» آمده است: «متاع مرد، بر زن روا نباشد و مرد، لباس زن نپوشد، زیرا هرکه این کند، مکروه یهود (خدای تو) است» (تورات، سفر تثنیه، باب ۲۲، فقره۵').
۲ـ در تورات، از چادر و برقع و روبنده ای که زنان با آن سر و صورت و اندام خویش را می پوشانده اند، صریحا نام برده شده است، که نشانگر کیفیت پوشش زنان است. برای نمونه در کتاب «روت» می خوانیم:«بوعز گفت: زنهار کسی نفهمد که این زن به خرمن آمده است. و گفت: چادری که بر توست، بیاور و بگیر. پس آن را بگرفت و او شش کیل جو پیموده بر وی گذارد و به شهر رفت. (تورات، سفر پیدایش ، باب ۳۸ ، فقره ۱۴ و ۱۵ ). در مورد عروس یهودا می خوانیم: « پس رخت بیوگی را از خویشتن بیرون کرد. برقعی به رو کشید و خود را در چادری پوشید و به دروازه عینایم که در راه تمنه است، بنشست» (تورات، سفر پیدایش، باب ۳۸، فقره ۱۴ و ۱۵ )
۳ـ بر پایهٔ آنچه موبد «رستم شهرزادی» گفته‌است، پوشش زن باید به گونه‌ای باشد که حتا یک تار موی او نیز آشکار نگردد. در خرده اوستا، چنین آمده‌است: «همگان نامی ز تو بر گوییم و همگان سر خود را می‌پوشیم و آن گاه به درگاه دادار اهورمزدا نماز می‌کنیم».(خرده اوستا، فصل آیندگان )
۴ـ ویل دورانت دربارهٔ زنان در دوران هخامنشیان می‌گوید: «زنان طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز درتخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند. هرگز به آنان اجازه داده نمی‌شد که آشکارا با مردان آمیزش (اختلاط) کنند. زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را، حتی پدر یا برادرشان باشد، ببینند. در نقش‌هایی که درایران باستان برجای مانده، هیچ صورت زنی دیده نمی‌شود و نامی از ایشان به نظر نمی‌رسد.»
۵ـ حتی احمد کسروی که دارای ماهیت ضددینی و ناسیونالیست افراطی است در صفحه ۷ کتاب "خواهران و دختران ما" می نویسد: پلوتارک مورخ یونانی در مورد شرایط ایران در زمان هخامنشیان می‌نویسد که «هر گاه لازم است زنان ایران از خانه خارج شوند و به سفر روند، درون چادر‌های در بسته‌ای می‌نشینند و چادر را بر روی گردونه‌ای قرار می‌دهند و حمل می‌نمایند.» احمد کسروی نتیجه می‌گیرد که استفاده از چنین چادری ویژه توانگران بوده و افراد عادی جهت رفت و آمد مشابه کوچکتر آن را بر سر می‌گرفته‌اند و به تدریج ظاهر آن تغییر کرده و به صورت امروز در آمده ولی نام چادر همچنان بر آن باقی مانده‌است. http://hadidnews.com/vdcdks0x.yt0oz6a22y.html
hadidnews.com/vdcdks0x.yt0oz6a22y.html
