عقب نشینی پیروز انتخابات از پرونده هسته ای!

بی بی سی: «این پیش بینی به زبان ساده یعنی فارغ از آنکه در انتخابات آینده محافظه کاران، اصلاح طلبان یا طرفداران محمود احمدی نژاد به پیروزی برسند، عقب نشینی از برنامه هسته ای به نام دولت پیروز انتخابات ثبت خواهد شد.»

"حسین باستانی" تحلیلگر ارشد شبکه بی بی سی فارسی (BBCPersian) در زمینه مسائل ایران، با انتشار یادداشتی در وب سایت این شبکه انگلیسی، مدعی شده است که رئیس جمهور آینده ایران، هرکس که باشد، از برنامه هسته ای عقب نشینی خواهد کرد!

قسمت هایی از یادداشت مذکور را با هم مرور می کنیم:

««با روشن شدن اسامی نامزدهای اصلی انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲، گمانه زنی درباره سیاست های احتمالی آن ها آغاز شده است. یکی از مهمترین سؤال های پیش روی تحلیلگران مسائل ایران آن است که در صورت به قدرت رسیدن هر یک از نامزدهای انتخابات امسال، پرونده هسته ای ایران -به عنوان بغرنج ترین مسأله سیاست خارجی ایران بعد از خاتمه جنگ- چه سرنوشتی خواهد یافت؟

ممکن است بتوان با بررسی مواضع نامزدهای انتخابات پیش رو یا گمانه زنی راجع به رویکرد آیت الله خامنه ای در سال های آینده، به سؤال فوق پاسخ های متفاوتی داد. اما به این پرسش از زاویه دیگری نیز می توان پاسخ داد: در قالب این پیش بینی که "رئیس جمهور آینده ایران، هرکس که باشد، از برنامه هسته ای ایران عقب نشینی خواهد کرد." این پیش بینی به زبان ساده یعنی فارغ از آنکه در انتخابات آینده محافظه کاران، اصلاح طلبان یا طرفداران محمود احمدی نژاد به پیروزی برسند، عقب نشینی از برنامه هسته ای به نام دولت پیروز انتخابات ثبت خواهد شد.

لازم به ذکر است که تعریف مشخص "عقب نشینی از پرونده هسته ای" در این نوشته، پذیرفتن شرایط گروه ۱+۵ یعنی تن دادن به شفافیت مطلق در فعالیت های هسته ای و نیز توقف غنی سازی با درصد بالای اورانیوم است.

چنین نگاهی به معنای تأیید این دیدگاه رایج نیست که رئیس جمهور آینده ایران مطلقا نقشی در سیاست خارجی ایران یا موضوعاتی چون پرونده هسته ای ندارد... اگرچه رهبر جمهوری اسلامی تعیین کننده ترین عامل در سیاست خارجی و امنیتی ایران است، اما فراموش نمی توان کرد که دولت خاتمی روابط به کلی متفاوتی با اروپا و کشورهای منطقه برقرار کرد و در شورای امنیت هیچ قطعنامه ای علیه ایران صادر نشد. این در حالی بود که آیت الله خامنه ای در زمان اصلاح طلبان نیز قدرت اول کشور بود و اختیار وتو کردن تمام تصمیمات سیاست خارجی را داشت.

مبنای این نگاه که گرایش سیاسی رئیس جمهور آینده تغییری در عقب نشینی وی از برنامه هسته ای ایجاد نخواهد کرد، نه انکار نقش دولت در سیاست خارجی، که اصل ساده دیگری است: «اینکه حکومت ایران، در درازمدت توان مقابله با تحریم های بین المللی را نخواهد داشت.»

...تحریم های بین المللی، از سه دهه پیش علیه جمهوری اسلامی وجود داشته... اما واقعیت آن است که "جنس" تحریم های اقتصادی وضع شده علیه ایران در کمتر از یک سال اخیر، به طور بنیادی از دیگر تحریم ها متفاوت بوده است... این در حالی است که تردیدی باقی نمانده که در صورت عدم انعطاف ایران بر سر برنامه اتمی، دورهای جدید تحریم بین المللی، منابع درآمدی موجود جمهوری اسلامی را نیز هدف خواهند گرفت.

...تجربه جنگ ایران و عراق، نمونه ای کلاسیک از این نوع عقب نشینی است: کمتر از دوسال پس از تجاوز نظامی عراق، ایران با پس گرفتن خرمشهر در خرداد ۱۳۶۱ در موضع برتر قرار گرفت... ادامه عملیات نظامی ایران در خاک عراق که در فروردین ۱۳۶۴ به فتح فاو -تنها بندر ارتباطی عراق با خلیج فارس- انجامید و در زمستان ۱۳۶۵ بصره را در معرض تهدید قرار داد، منجر به تدارک قطعنامه ۵۹۸ در شورای امنیت شد که در تیرماه ۱۳۶۶ که ورق جنگ به نفع عراق برگشته بود به تصویب رسید... در چنین شرایطی بود که ایران در تیرماه ۱۳۶۷ و تنها دو هفته پس از ساقط شدن یک هواپیمای مسافربری خود در خلیج فارس توسط نیروی دریایی امریکا، قطعنامه ۵۹۸ را قبول کرد.

...احتمالا در خصوص پرونده اتمی نیز نمی توان تصور کرد که ایران قادر خواهد بود بی اعتنا به تحریم هایی که از تابستان گذشته ستون فقرات اقتصاد ایران یعنی صادرات نفت را هدف گرفته اند، برنامه هسته ای خود را ادامه دهد؛ یا غرب بدون کسب نتیجه، از تشدید این تحریم ها منصرف شود.

در عین حال، پذیرفتن اینکه زمان عقب نشینی از پرونده هسته ای، در طول دوره مسؤولیت دولت آینده ایران نباشد، یک مفهوم مشخص دارد: اینکه مقاومت این حکومت در مقابل تحریم های جدید به مدت چهار سال دیگر ممکن است. فرضی که با توجه به تأثیرات بی سابقه تحریم های نفتی و بانکی بر اقتصاد و حکومت ایران طی کمتر از یک سال گذشته، منتفی به نظر می رسد.

پیش بینی زمان تجدیدنظر حکومت ایران در برنامه هسته ای، البته به راحتی ممکن نیست. در عین حال، فرضیه تجدیدنظر دولت ایران -فارغ از گرایش آن- در برنامه هسته ای را، نمی توان به معنی بی تأثیر بودن نتیجه انتخابات بر نحوه پایان این برنامه دانست؛ چرا که زمان و روش این تجدیدنظر، بی تردید در وضعیت ایران و ساکنان آن بی تأثیر نخواهد بود.

...زمان و شرایط تجدیدنظر دولت آینده ایران در برنامه هسته ای و تعداد قطعنامه های تحریم جدیدی که پیش از این تجدیدنظر به تصویب رسیده باشند نیز تفاوت مهمی را برای ایرانیان به همراه خواهند داشت. تفاوتی که گرایش و جهت گیری دولت آینده می تواند در ایجاد آن نقش مهمی داشته باشد.»»

** گفتنی است هرچند مغالطه های فاحشی در تحلیل بی بی سی به چشم می خورد (از جمله، ادعای سکوت رهبری در برابر سیاست های نادرست دولت اصلاحات در پرونده هسته ای و همچنین ارائه تصویر نادرست از شرایط پایان جنگ تحمیلی و سپس مقایسه آن با چالش هسته ای) اما مبنای یادداشت فوق که انگیزه نگارش آن را فراهم ساخته، چیز دیگری است.

چشمان رصدگر دشمن به خوبی دیده و دریافته اند که آحاد ایرانیان با هر گرایش و سلیقه، در حمایت از "حق مسلم برخورداری از برنامه صلح آمیز هسته ای" متفق القول و ثابت قدم اند. به گونه ای که هیچ یک از نامزدها و جریانات حامی ایشان در داخل کشور، به جز معدودی از کنشگران اصلاح طلب، جرأت کمترین ابراز تردید در این حق قانونی را به خود نداده اند.

در حقیقت پافشاری بر تداوم و ارتقای برنامه هسته ای، "امتیازی بزرگ و منحصربفرد" برای جلب اعتماد توده های مردم ایران محسوب می شود؛ امتیازی که اصلاح طلبان با آن سابقه نامطلوب و مواضعی که تا کنون اتخاذ نموده اند، خود را از آن محروم کرده اند.

پشتیبانی قاطع مردم ایران از حق مسلم هسته ای
اکنون بی بی سی با آگاهی از این حقیقت روشن، در صدد است به مخاطبان چنین القا کند که تکلیف پرونده هسته ای روشن است و جمهوری اسلامی ایران قطعا از موضع خود عقب خواهد نشست؛ بنابراین ای کسانی که می خواهید رأی بدهید، لطفا تا ۲۴ خرداد برنامه هسته ای را فراموش کنید و با صرف نظر از این فاکتور تعیین کننده، گزینش خود را انجام دهید!

رسانه دولتی انگلیس برای نیل به مقصود خود از تهدید و ارعاب نیز کم نمی گذارد و به طور دائم از تحریم هایی که در راه اند می گوید.

به نظر شما، بی بی سی با کوشش برای کم اهمیت جلوه دادن نقش و تأثیر پرونده هسته ای در انتخابات پیش رو، عزم خود را برای کاستن از سبد رأی کاندیدای کدام گروه به نفع نامزد کدام جریان جزم کرده است؟!

http://hadidnews.com/vdcjxve8.uqeytzsffu.html