خالق نوای «زینب زینب» چهره در نقاب خاک کشید

به گزارش حدید نیوز، در حالی صبح امروز حنجره طلایی ایران سلیم موذن‌زاده با نوای بی‌نظیر «زینب زینب» چهره در نقاب خاک کشید که همواره یاد و نامش در قلب‌ها و یادها می‌ماند.

استاد سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی در سال 1315 خورشیدی و در محله تازه شهر اردبیل زاده شد، پدرش شیخ عبدالکریم مؤذن‌زاده اردبیلی نخستین مؤذن رادیوی ایران است و برادرش مرحوم رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی نیز از مؤذنان نامی جهان اسلام بود.

وی به طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده و بیش از 2 هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامه‌های او از زمان پیدایش ضبط صوت تاکنون به زبان‌های ترکی، فارسی و عربی موجود است.

صدای گیرا در خانواده موذن‌زاده اردبیلی موروثی بوده و همه فرزندان و نوادگان مرحوم شیخ فرج این موهبت الهی را از او به یادگار برده‌اند.

شیخ فرج، پدربزرگ سلیم موذن‌زاده اردبیلی، قدیمی‌ترین موذن کشور بوه که اطلاعات مختصری از وی موجود است.

به گفته سال خوردگان، صدای اذان موذن‌زاده اردبیلی را ساکنان روستاهای واقع در حاشیه سه فرسنگی شهر اردبیل سحرگاهان از بام مسجد زینال در مرکز شهر می‌شنیده‌اند.

شیخ عبدالکریم، فرزند شیخ فرج هم نخستین موذن در ایران است که نوای اذان دلنشین او شهرت جهانی دارد.

شیخ عبدالکریم در سال 1273 خورشیدی در محله تازه شهر اردبیل به دنیا آمد و تا سال 1321 خورشیدی نوای توحیدی او از مناره مسجد میرزا علی‌اکبر این شهر به گوش می‌رسید.

نعیم، سلیم، رحیم، محمود و داود پنج فرزند او نیز از مداحان اهل بیت(ع) و مؤذن‌های مشهور جهان اسلام هستند  شادروان رحیم موذن‌زاده اردبیلی نیز که اذان بی‌مانند او در دستگاه بیات ترک در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسید چند سال قبل براثر بیماری دعوت حق را لبیک گفت.

استاد سلیم مؤذن‌زاده صدای خوب در مداحی را از رشته‌های هنری ظریف توصیف می‌کند که ملاحت، زیر و بم آهنگ، ادای کلام و تحریرهای مناسب لازمه این هنر است.

وی که خود علاوه بر حفظ روش‌های قدیمی، سبک‌های جدیدی با اصالت فرهنگی را در نوحه خوانی و مداحی ابداع کرده است، می‌گفت: صدای من در برابر صدای پدرم مانند قطره‌ای است در مقابل دریا.

استاد سلیم موذن‌زاده سال 91 در همایش پیرغلامان حسینی در مصلی اردبیل علاوه بر زبان ترکی، فارسی و عربی به زبان انگلیسی هم مداحی کرد.

موذن‌زاده با معرفی خود به عنوان نوکر پیر آستان اهل بیت(ع )می‌گفت: حنجره من یک موهبت الهی و وقف سیدالشهدا(ع) است و استفاده از آن در زمینه‌های غیر از این صحیح نیست.