بله اینجا تهران است. استادیوم آزادی. همه چیز صفر - صفر. همه چیز جز آن تابلوهای رنگارنگ.
تاریخ انتشار :شنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۵۸
حمیدرضا صدر پاسخ می دهد:
داربی سرد ۷۷؛ اینجا تهران
۲ پس از سپری‌شدن دقایق اولیه درمی‌یابید آن تبلیغات بی‌قواره اهمیت بیشتری از رخدادهای داخل میدان یافته‌اند.
رنگ و آب‌دارتر و بسیار جدی‌تر. اینجا در می‌یابید هیچ یک از دو تیم برای پیروزی راهی میدان نشده‌اند. درمی‌یابید هیچ‌کدام نمی‌خواهند ببازند. نه امیر قلعه‌نویی و نه علی دایی.
در می‌یابید هر دو انتظار اشتباه حریف را می‌کشند. انتظار و انتظار. بدون دریادلی. بدون سلحشوری. ملال و فقط ملال... طرفداران استقلال می‌خواهند دلخوش کنند به ورود فرهاد مجیدی، ستاره قدیمی‌شان.
ولی پای ستاره قدیمی از فاصله چند متری دروازه پرسپولیس به توپ نمی‌خورد. نمی‌خورد و استقلالی‌ها آه می‌کشند.
کمی بعدتر دایی ستاره طلایی‌اش، خلعتبری را راهی میدان می‌کند. مرد چند میلیاردی‌اش را. مردی که مدت‌ها دور از میادین بوده را. ولی خلعتبری هم رمقی برای گرم‌کردن آب سردشده این دیگ ندارد... سرانجام سوت پایان.
سومین تساوی صفر- صفر میلیاردی‌های فوتبال ایران. عنوان «شهر رویایی» یکی از همان تبلیغات دور میدان در این فوتبال بی‌قریحه و بی‌جسارت کماکان جلب نظر می‌کند... بله اینجا تهران است. استادیوم آزادی. همه چیز صفر - صفر. همه چیز جز آن تابلوهای رنگارنگ. http://hadidnews.com/vdchwwni.23nkkdftt2.html
hadidnews.com/vdchwwni.23nkkdftt2.html
