حمله احتمالی آمریکا و اعلام منطقه پرواز ممنوع در سوریه

نشریه «فارین پالیسی» با انتشار گزارشی به جزئیات اعلام احتمالی منطقه پرواز ممنوع در سوریه اشاره کرده و نوشته است اجرای چنین طرحی نیازمند صرف هزینه بالایی است و دستیابی به اهداف کامل آن زمان‌بر است.

به گزارش حدیدنیوز، پایگاه «فارین پالیسی» با انتشار گزارشی در مورد حمله احتمالی آمریکا به سوریه، نوشته است اگر آمریکا بخواهد با هدف تغییر روند درگیری‌ها در سوریه این حمله را انجام دهد، باید حملات محدود را فراموش کند و در سوریه منطقه پرواز ممنوع اعلام کند. خبر خوب این است که اجرای این وضعیت با توجه به اوضاع نامناسب دفاعی سوریه کار چندان دشواری نیست و خبر بد هم این است که این اقدام، آمریکا را وارد جنگی گسترده‌تر می‌کند.

«جان رید» نویسنده این یادداشت نوشته است که برخی در آمریکا تلاش می‌کنند تا در سوریه نیز مانند حمله سال ۲۰۱۱ به لیبی، پرواز ممنوع کلی اعلام شود.

روز جمعه هم، «آنتونی کوردزمن» عضو برجسته مرکز مطالعات بین‌المللی و راهبردی گفت هرچیزی به جز اعلام حالت پرواز ممنوع کامل که نیروی هوایی سوریه را زمین‌گیر کند، مانند راهبرد «تامین تسلیحاتی با توان تخریب پایین» ایده‌ای «نیمه آبستن» است. همانطور که آمریکا و کشورهای دیگر به صورت مخفیانه در چند ماه گذشته این تسلیحات را برای مخالفان ارسال کردند، اما آن‌ها نتوانستند به پیشرفت‌های مورد نظر دست یابند.

در صورتی که قرار باشد در تمام سوریه منطقه پرواز ممنوع اعلام شود، آمریکا و دیگر کشورهای دخیل در این حمله باید از تمام امکانات در دسترس از بمب‌افکن‌های B-۲ گرفته تا زیردریایی‌ها و موشک‌های کروز «تام‌هاوک» برای نابود کردن رادارها، پایگاه‌های موشکی و شبکه‌های کنترل پدافند هوایی سوریه استفاده کنند. این وضعیت مشابه آن چیزی است که در سال ۲۰۱۱ در عملیات «اودیسه» علیه لیبی انجام شد، با این تفاوت که پدافند هوایی سوریه به مراتب از لیبی قدرتمندتر است و این عملیات باید گسترده‌تر انجام شود. بعد از آنکه این عملیات اولیه خطرناک‌ترین بخش‌های سیستم دفاع هوایی سوریه را نابود کرد، دیگر جنگنده‌های آمریکایی از جمله «اف-۱۵»، «اف-۱۵ ای»، «اف-۱۶» نیروی هوایی (بخشی از این جنگنده‌ها در اردن مستقر هستند) و جنگنده‌های «سوپر هورنت» و «هورنت» متعلق به نیروی دریایی برای پرواز آزاد خواهند بود تا جنگنده‌های «بشار اسد» را روی زمین یا در آسمان هدف قرار دهند.

آنطور که «کوردزمن» می‌گوید، دستکم یک ناو هواپیمابر باید برای انتقال این جنگنده‌ها در عملیات شرکت داشته باشد. در این حمله همچنین جنگنده‌هایی که در پایگاه‌های هوایی آمریکا در ترکیه و احتمالا اردن مستقر هستند به علاوه جنگنده‌های مستقر در دیگر کشورهای خاورمیانه، شرکت خواهند کرد. این جنگنده‌ها باید توسط هواپیماهای سوخت‌رسان، هواپیماهای رادار «آواکس» و «جی‌استارز»، هواپیماهای پارازیت‌انداز «ای‌اِی-۱۸ جی» و «ای‌اِی-۶ بی»، پهپادهای شناسایی و دیگر هواپیماهای جمع‌آوری اطلاعات تحت حمایت قرار گیرند. آماده‌سازی چنین عملیاتی هزینه‌های بالایی در پی دارد و زمان زیادی لازم است تا بتوان به اهداف کامل آن دست یافت. نباید از یاد برد که جنگنده‌های آمریکا و ناتو از مارس ۲۰۱۱ تا اکتبر ۲۰۱۱ در آسمان لیبی گشت‌زنی می‌کردند.

البته، «کریستوفر هارمر» از موسسه مطالعات اشاره می‌کند که پایگاه‌های پدافندی سوریه ثابت است و به همین جهت هدفی سهل‌الوصول برای مخالفان به شمار می‌آید و ضمنا ماه‌ها درگیری احتمالا آن‌ها را تضعیف کرده است.

فارین پالیسی در پایان این گزارش نوشته است که تنها راهی که می‌تواند جنگنده‌های آمریکایی را به خطر بیاندازد تحویل سامانه‌های اس ۳۰۰ روسی به سوریه است، که هرچند قرارداد آن امضا شده، اما هنوز به سوریه تحویل داده نشده است. حالا که آمریکا بیشتر به اقدام نظامی علیه سوریه نزدیک شده، ضرورت تحویل این سامانه‌ها نیز بیش از پیش شده است. http://hadidnews.com/vdchxmni.23nkkdftt2.html