رادیوهای بیگانه از بستری شدن امام خبردار نشدند ...عمل قلب امام (ره) موفقیت آمیز بود .
ایشان بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شدند، اعلام کردند که از این بیمارستان استفاده نمی کنند و شرط گذاشتند که مردم عادی نیز بتوانند از این بیمارستان استفاده کنند. ایشان بعد از چند نوبت درمان و سلامتی به منزل بازگشتند.
به گزارش حدیدنیوز، سال ۶۳ بیمارستان قلب جماران در کنار بیت حضرت امام آماده و تجهیز شد و ایشان برای اولین بار در فروردین سال ۶۵ که دچار سکته و ایست قلبی شدند، در این بیمارستان بستری شدند، اگر تیم پزشکی در کنار ایشان نبود، امام را آن سال از دست می دادیم آنچه در پی می آید خلاصه ای است از خاطرات تیم پزشکی امام(ره) در آن سالها که با هم از نظر می گذرانیم:
رادیوهای بیگانه از بستری شدن امام خبردار نشدند
امام طی این دو ماه هرشب رادیوهای بیگانه را گوش می دادند و با توجه به اینکه آن زمان اوج جنگ و عملیات والفجر ۸ بود خبر بستری شدن امام هیچ کجا منتشر نشد، حتی رادیوهای بیگانه از این موضوع خبردار نشدند.
بسیاری از تصاویری که امروز از صدا و سیما پخش می شود که امام را در بیمارستان نشان می دهد و حاج احمد آقا میزشان را تمیز می کنند،مربوط به بستری شدن امام در سال ۶۵ است.
ایشان بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شدند، اعلام کردند که از این بیمارستان استفاده نمی کنند و شرط گذاشتند که مردم عادی نیز بتوانند از این بیمارستان استفاده کنند. ایشان بعد از چند نوبت درمان و سلامتی به منزل بازگشتند.
عمل قلب امام (ره) موفقیت آمیز بود
امام ساعت ۱۰ شب یکم خرداد حالشان بد شد که بلافاصله تحت درمان قرار گرفتند. آن شب نماز شب خواندند و صبح دوم خرداد نیز پس از خواندن نماز صبح آماده شدیم تا ایشان را عمل کنیم.
به گفته عضو تیم پزشکی عمل قلب امام دو ساعت بعد از نماز صبح آغاز شد و عده ای نگران بودند که بیماری امام اجازه ندهد ایشان بار دیگر پس از عمل به هوش بیایند. خوشبختانه عمل امام با موفقیت انجام شد.
بیماری امام(ره) سرطان گوارش بود
ایشان دچار بیماری سرطان دستگاه گوارش بودند و به علت اینکه چند زخم در دستگاه گوارش ایشان بود، دچار خونریزی شدند. سیر درمان تا روز هشتم خرداد رو به بهبودی بود امام متاسفانه به دلیل سرایت بیماری به سایر اعضاء تلاش پزشکان موثر واقع نشد.
آخرین لحظات امام(ره)
وی در مورد شب ارتحال امام با بیان اینکه ایشان در CCU بیمارستان قلب جماران روح بزرگشان به ملکوت اعلی پیوست، ادامه داد: ساعت ۱۰:۲۰ شب ۱۳ خرداد در بیمارستان رحلت کردند. این زمان سخت ترین لحظات برای تیم پزشکی و بیت ایشان بود. خیلی ها می گفتند که باید خبر رحلت اعلام شود اما مسئولان معتقد بودند اگر این خبر اعلام شود ممکن است جماران از خیل مشتاقان شلوغ شود. همان شب اخبار نیز با دعا آغاز شد و هرکدام از اعضای تیم پزشکی و بیت امام در یک گوشه حال عجیبی داشتند.
بیت امام می خواست خبر ارتحال را اعلام کند
عضو تیم پزشکی امام «ره» در خصوص نحوه اعلام خبر رحلت امام خمینی «ره» گفت: آن زمان مسئولان مملکتی از بیت امام درخواست کردند با توجه به اینکه رزمندگان در جبهه ها آماده باش هستند، خبر دیرتر اعلام شود. در آن زمان حاج احمد آقا قصد داشت خبر را اعلام کند اما به درخواست مسئولان اعلام خبر به تاخیر افتاد. مسئولان قصد داشتند دو روز بعد خبر را اعلام کنند اما به درخواست حاج احمد آقا خبر روز بعد منتشر شد. رسانه های خارجی مدعی بودند که با رحلت امام انقلاب نیز از بین می رود، اما این فکر بسیار اشتباه بود.
راه اندازی درمانگاه در بیت به علت مراجعه زیاد مردم
پس از اعلام خبر رحلت امام ازدحام به قدری در حسینیه جماران زیاد بود که حداقل ۳۰ تا ۴۰ نفر از شدت غم و اندوه از حال می رفتند و ما مجبور شدیم زیرزمین بیت که امروز به عنوان نگارخانه از آن استفاده می شود را به عنوان درمانگاه استفاده کنیم و تعداد زیادی تخت و پایه سرم در آنجام قرار دادیم.
وی در خصوص عشق و ارادت مردم به امام «ره» گفت: در آن زمان جای جای حسینیه جای ناخن و دست مردم بود که به دیوارها کشیده شده بود و بسیاری به سمت جایگاه امام می رفتند. وضع بسیار عجیبی بود و بعد از دو هفته مسئولان تصمیم گرفتند جلوی جایگاه امام را شیشه بکشند. وقتی رسانه های خارجی برای تهیه گزارش به جماران آمدند، فکر کردند که امام از پشت شیشه ضد گلوله با مردم سخن می گوید که بلافاصله آن شیشه نیز برداشته شد.
روزی که سیل جمعیت برای تشیع پیکر امام آمده بودند و حضرت آیت الله خامنه ای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی انتخاب شدند، رسانه هایی که مدعی بودند انقلاب نابود می شود، گفتند خمینی جدیدی متولد شده است.
امام خمینى هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را كه مـى بایــست ابـلاغ كنـد ، گفته بـود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـكار گرفته بـود . اینك در آستـانه نیمه خـرداد سـال ۱۳۶۸ خـود را آماده ملاقات عزیزى مى كرد كه تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف كرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او ، در مـقابل هیچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گریه نكرده بـود . سروده هاى عارفانه اش همه حاكى از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال محبوب بـود . و اینك ایـن لحظه شكـوهمنـد بـراى او ، و جانــكاه و تحمل ناپذیر بـراى پیروانـش ، فـرا مـى رسید . او خـود در وصیتنامه اش نـوشـته است : با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى كنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمان و رحیـم مى خـواهـم كه عذرم را در كوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امیدوارم كه عذرم را در كـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند.
شگفت آنكه امام خمینـى در یكـى ازغزلیاتـش كه چنـد سال قبل از رحلت سروده است:
ساعت ۲۰ / ۲۲ بعداز ظهر روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال ۱۳۶۸ لحظه وصال بـود . قــلبـى از كار ایستـاد كه میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احیاء كرده بـود . بــه وسیله دوربین مخفـى اى كه تـوسط دوستان امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى كه گوشه هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایى در دلها بر افكند كه وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممكـن نیست . لبها دائمـا به ذكـر خـدا در حـركت بود.
در آخرین شب زندگى و در حالى كه چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن ۸۷ سالگى تحمل كرده بود و چندیـن سرم به دستهاى مباركـش وصل بـود نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى كرد . در ساعات آخر ، طمانینه و آرامشى ملكـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اكرم (ص) را زمـزمه مـى كـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود كه روحـش به ملكـوت اعلاء پرواز كرد . وقتى كه خبر رحلت امــام منتشر شـد ، گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است ، بغضها تـركیـد و سرتاسر ایران و همـه كانـونهایـى كـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد یــكپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد . هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غیر قابل كنترل مردم را در آن روزها تـوصیف كند.
رحلت امام خمینى وصال یار، فراق یاران
مـردم ایـران و مسلمانان انقلابى ، حق داشتـند این چنیـن ضجه كـنند و صحنه هایى پدید آورند كه در تاریخ نمونه اى بـدیـن حجم و عظـمت براى آن سراغ نداریـم. آنان كسـى را از دست داده بـودند كـه عـزت پـایمال شـده شان را بـاز گـردانده بود ، دست شاهان ستمگر ودستهاى غارتگران آمریكایى و غربـى را از سرزمینشان كـوتاه كرده بود ، اسلام را احیاء كـرده بــود ، مسلمیـن را عــزت بـخـشیـده ، جمهـورى اسلامـى را بـر پـا كـرده بـود ، رو در روى همـه قـدرتهاى جهـنمـى و شیـطانـى دنیا ایستاده بـود و ده سال در بـرابـر صـدها تـوطئه برانـدازى و طـرح كـودتا و آشـوب و فتنه داخلـى و خارجـى مقاومت كرده بود و ۸ سـال دفـاعى را فـرمانـدهـى كرده بـود كه در جبهه مقابلـش دشمنـى قـرار داشت كه آشكارا از سـوى هر دو قـدرت بزرگ شرق و غرب حمایت همه جانبه مـى شـد . مردم ،رهبر محبـوب و مرجع دینـى خـود و منادى اسلام راستیـن را از دست داده بـودند.
شایـد كسانـى كه قـادر به درك و هضـم ایـن مفاهیـم نیستنـد ، اگـر حالات مردم را در فیـلمهاى مـراسـم تودیع و تشییع و خاكسپارى پیكر مطهر امام خمینـى مشاهده كنـنـد و خـبر مرگ دهها تـن كه در مقابل سنگینـى ایـن حادثه تاب تحمـل نیـاورده و قـلبـشان از كار ایستـاده بـود را بشنـوند و پیكرهایى كه یكـى پـس از دیـگرى از شـدت تـاثـر بیهوش شـده ، بر روى دسـتها در امـواج جمعیت به سـوى درمانگاهها روانه مى شـدند را در فیلمها و عكسها ببیننـد ، در تفسیر ایـن واقعیتها درمانده شوند.
امـا آنـانكه عشـق را مـى شنـاسنـد و تجـربـه كـرده انـد ، مشكلـى نـخواهند داشت . حقیقـتا مردم ایران عاشق امام خمینى بـودند و چـه شعار زیبا و گـویایى در سالگرد رحلتـش انتخاب كرده بـودند كه :
عشق به خمینـى عشق به همه خوبیهاست
روز چهاردهم ۱۳۶۸ ، مجلس خبرگان رهـبـری تشكیل گردیـد و پـس از قرائت وصیتنامه امـام خمینى تـوسـط حضرت آیـه الله خامنه اى كه دو ساعت و نیـم طـول كشید ، بحث و تبـادل نظر براى تعییـن جانشینـى امام خمینـى و رهبر انقلاب اسلامـى آغاز شد و پـس از چندیـن ساعت سـرانجام حضرت آیـه الله خامنه اى ( رئیـس جمهور وقت ) كه خود از شـاگـردان امـام خمینـى ـ سلام الله علیه ـ و از چهره هاى درخشـان انقلاب اسلامـى و از یـاوران قیـام ۱۵ خـرداد بـود و در تـمـام دوران نهضت امـام در همـه فـراز و نشیبها در جـمع دیگـر یــاوران انـقلاب جـانبـازى كرده بود ، به اتفاق آرا براى ایـن رسالـت خطیر بـرگـزیده شد . سالها بـود كه غـربی ها و عوامل تحت حمایتشان در داخل كشـور كه از شكست دادن امـام مأیـوس شـده بـودند وعده زمان مرگ امـام را مى دادند.
اما هـوشمندى ملت ایران و انتخاب سریع و شایسته خـبرگان و حمایـت فـرزنـدان و پیـروان امـام همه امیدهاى ضـد انقلاب را بـر بـاد دادنـد و نه تنها رحلت امـام پایان راه او نبـود بلكه در واقع عصر امام خمینـى در پهـنه اى وسیعـتر از گـذشـته آغاز شده بـود . مگر اندیشه و خـوبى و معنویت و حقیقت مى میرد ؟ روز و شـب پانزدهـم خرداد ۶۷ میلونها نفر از مردن تهران و سـوگوارانى كه از شهرها و روستاها آمـده بـودند ، در محل مصلاى بـزرگ تهـران اجتماع كردنـد تـا بـراى آخـریـن بـار با پیكر مطهر مـردى كه بـا قیـامش قـامت خمیـده ارزشها و كرامتها را در عصر سیاه ستـم استـوار كرده و در دنیا نهـضتـى از خـدا خواهى و باز گشت به فطرت انسانى آغاز كرده بود ، وداع كنند.
هیچ اثرى از تشریـفات بـى روح مـرسـوم در مراسـم رسمى نبـود . همه چیز بسیجى ، مردمى وعاشقانه بـود. پیـكر پاك و سبز پوش امـام بـر بـالاى بـلنـدى و در حلـقه میلیـونها نفـر از جمعیت مـاتـم زده چـون نگینى مى درخشید . هر كس به زبان خویـش با امامـش زمـزمه مى كرد و اشك مـى ریخت . سـرتاسـر اتـوبان و راههاى منتهى به مصلـى مملـو از جمعیت سیاهپوش بود.
پـرچمهاى عزا بـر در و دیـوار شهر آویخته و آواى قرآن از تمام مساجد و مراكـز و ادارات و مـنازل بگـوش مـى رسیـد . شـب كـه فـرا رسیـد هزاران شمع بیاد مشعلـى كه امـام افـروخـته است ، در بیابـان مصلـى و تپه هـاى اطـراف آن روشـن شـد . خـانـواده هـاى داغدار گرداگرد شمعـها نشسته و چشمانشان بر بلنداى نـورانـى دوخته شـده بود.
فریاد یا حسیـن بسیجیان كه احساس یتیمى مـى كـردنـد و بــر سـر و سینه مـى زدنـد فـضا را عـاشـورایـى كرده بـود . بـاور اینـكـه دیـگر صداى دلنشیـن امام خمینـى را در حسینیه جماران نخـواهند شنید ، طاقتـها را بـرده بـود . مـردم شـب را در كـنار پیـكـر امـام بـه صبـح رسانیدند . در نخستنى ساعت بامداد شانزده خــرداد ، میـلـونهـا تـن به امامت آیت الله العظمـى گلپایگانى(ره) با چشمانى اشكبار برپیكر امام نماز گذاردند.
انبـوهى جمعیت و شكوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمینى به كشـور در ۱۲ بهمـن ۱۳۵۷ و تـكـرار گسـتـرده تـر ایـن حماسـه در مـراسـم تشییع پیكر امام ، از شگفـتیهاى تـاریخ اسـت . خـبرگـزاریهاى رسمـى جهـانـى جمعیت استقبال كننده را در سال ۱۳۵۷ تا ۶ میلیـون نفر و جمعیت حاضـر در مــراسـم تشییـع را تا ۹ میلیـون نفر تخمیـن زدند و ایـن در حالى بـود كه طى دوران ۱۱ سـاله حكومت امام خمینى بـواسطه اتحـاد كشـورها غربـى و شرقى در دشمنى با انـقلاب و تحمیل جنگ ۸ ساله و صـدهـا تـوطـئه دیـگـر آنـان ، مردم ایـران سخـتیها و مشكلات فـراوانـى را تحـمـل كرده و عزیزان بى شمارى را در ایـن راه از دست داده بـودند و طـبعا مـى بـایـست بـتدرج خسته و دلسرد شـده باشنـد امـا هرگز اینچنیـن نشـد . نسل پرورش یـافـته در مكتب الـهى امام خمینى به ایـن فرمـوده امام ایـمان كامـل داشـت كه در جهـان حجـم تحمل زحمـتها و رنجها و فداكاریها و جان نثـاریها ومحرومیتها مناسب حجـم بـزرگى مقصـود و ارزشمندى رتـبـه آن است پـس از آنـكه مراسـم تـدفیـن به علت شـدت احسـاسات عـزاداران امـكان ادامـه نیافت ، طـى اطلاعیه هاى مـكرر از رادیـو اعلام شـد كـه مـردم بـه خانه هایشان بازگردند ، مراسـم به بعد مـوكـول شــده و زمــان آن بعـدا اعلام شد . براى مسئولیـن تـردیـدى نـبـود كه هر چه زمان بگذرد صـدها هزار تـن از علاقه مندان دیگر امـام كـه از شهـرهاى دور راهـى تهران شده اند نیز بر جمعیت تشییع كننـده افـزوده خـواهـد شـد ، ناگزیر در بعدازظهر همان روز مراسم تـدفین بـا همان احساسات و بـه دشـوارى انـجـام شـد كـه گـوشـه هـایـى از این مـراسـم بـوسیـله خبرنگـاران بـه جهان مخابره شـد و بدین سان رحلت امام خمینـى نیز همچـون حیاتـش منـشاء بیـدارى و نهضتـى دوباره شـد و راه و یادش جاودانه گردید چرا كـه او حقیـقت بـود و حقیقت همیشه زنـده است و فنا ناپذیر.