نشان‌های ملی کشور را رها کنید؛ «نشان رفاقت» اهدا کنید

نقدی که همواره به نشان‌های ملی وارد است، شرایط غیرشفاف و عدم مشخص بودن معیارهای کاملاً شفاف برای اهدای چنین نشان مهمی به اشخاص واجد صلاحیت‌های نامشخص است.

به گزارش حدیدنیوز، نشان ملی فرهنگ کشور ایران در شرایطی طی مراسمی رسمی به رئیس دفتر رئیس جمهور تعلق گرفت که این اهداء با نقدهای جدی همراه شد و مهم ترین نقد پیش رو، علت اهدای این نشان و جایگاه صاحب این نشان در حوزه فرهنگ و میزان سابقه و اثرگذاری اش در فرهنگ ایران زمین بوده است و به نظر می رسد با اهدای این نشان، این بار مبحث شیوه نامه اهدای نشان های ملی به چالش کشیده شده است.

نشان ملی در تعریف معمول و لغتنامه ای، نمادی است که هر جامعه یا ملتی به وسیله‏ آن شناخته می‏شود و نشان ملی می‏تواند بصری، گفتاری یا تمثالی باشد که البته در کشورهای مختلف این نشان، عمدتاً مدالی کوچک است که بر سینه صاحبش از سوی عالی ترین مقامات هر کشور نصب می شود و در ایران نیز پس از تصویب هیات وزیران درباره اشخاص حائز نشان های ملی، رئیس جمهور نشان را اهدا می کند.

بر همین اساس، اعطای نشان ملی فرهنگ به مشایی در جلسه چهارشنبه هفته گذشته هیئت دولت تصویب شد و امروز این نشان طی مراسمی رسمی به وی اهدا شد. اهدای این نشان طبیعتاً با نقدهای کلامی در محافل فرهنگی همراه شده و می شود، چرا که این نشان آن هم از در سطح درجه یک تنها به معدودی از چهره های شاخص در تاریخ ایران اهدا ء شده و این اشخاص نیز عمدتاً دارای فعالیت های وسیع شفافی در حوزه فرهنگ بوده اند.

البته ابهام در کیفیت انتخاب اشخاص برای اهدای نشان های ملی تنها به حوزه فرهنگ خلاصه نمی شود و اقسام دیگر نشان های ملی نیز با همین ابهام همراه است. به عنوان مثال هرچند محمد بنا به واسطه عملکرد موفق تیم ملی کشتی فرهنگی شایسته اهدای نشان ملی بود اما نه نشان شجاعت، چرا که نشان شجاعت طبیعتاً به سربازان فداکار یا چهره هایی که شجاعت های اینچنینی در نبرد یا سطح جامعه انجام داده اند، می بایست تعلق گیرد و بنا به واسطه این افتخارآفرینی می بایست نشان درجه یک لیاقت را دریافت می کرد.

به عبارت دیگر نخستین نقدی که همواره به نشان های ملی وارد است، شرایط غیرشفاف و عدم مشخص بودن معیارهای کاملاً شفاف برای اهدای چنین نشان مهمی به اشخاص واجد صلاحیت های نامشخص است و این در حالی است که صاحب چنین نشانی خواسته یا ناخواسته را در تاریخ به عنوان یکی از دارندگان این نماد ملی ثبت می شود.

در رابطه با مشایی البته رئیس جمهور پس از سخنرانی ویژه ای که برای رحیم مشایی در مراسم امروز انجام دادند، ارزش کمک ها و تلاش های مشایی در ثبت جهانی نوروز به عنوان یکی از فعالیت های فرهنگی مشایی یاد کرد و همچنین عنوان نمود که در یک دوران کوتاه (دوران ریاست مشایی برای سازمان میراث فرهنگی) چندین برابر تاریخ ثبت جهانی آثار ما شاهد ثبت جهانی و ملی میراث ملی و آثار ملی کشورمان بودیم و این آثار به جامعه‌ جهانی معرفی شد.

با این حال آیا این دو اتفاق که قطعاً توسط گروه های مختلف صورت پذیرفته و مشایی در خوشبینانه ترین حالت، در بخشی از پروسه ثبت این عناوین تنها رئیس سازمان میراث فرهنگی بوده، ملاک کاملی برای اهدای چنین نشان مهمی محسوب می شود؟ آیا واقعاً مشایی جزو نمادهای زنده فرهنگی کشور محسوب می شود که نشان ملی به عنوان مهم ترین نماد هر حوزه به وی اهدا شود و آیا در این حوزه بسیاری از چهره های شاخص فرهنگی که کهنسالی را نیز سپری می کنند، در قیاس با مشایی، جایگاه به مراتب شایسته تری ندارند؟

در واقع اگر قرار باشد به چهره های چون مشایی نشان ملی اهداء شود، قطعاً نشان رفاقت می تواند تعلق گیرد که متاسفانه هنوز در میان نشان های ملی طراحی نشده است. در کنار این مباحث شاید بتوان این درخواست را پیش کشید که درباره اهدای این نشان ها، شفاف سازی بیشتری کرد و معیارهای اهدای هر نشان به صورت کامل دقیق تعریف و به کمیسیون های کاملاً غیردولتی متشکل از متخصصان یا مجامع تخصصی هر حوزه واگذار شود و در نهایت گروهی از اشخاصِ صاحب صلاحیت هر ساله از سوی این نهادهای تخصصی به ریاست جمهوری معرفی شوند و از میان ایشان یکی از متخصصان انتخاب شوند. http://hadidnews.com/vdcbzzb8.rhbzgpiuur.html

منبع : تابناک