ایران،‌ کماکان دارنده رتبه اول حوادث جاده ای جهان !

یکی از مواردی که بارها و بارها رسانه های خارجی به هر دلیلی به آن می پردازند، موضوع آمار بسیار زیاد مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده ای کشور است که رفته رفته به یک نشان بد نامی تبدیل خواهد شد، اگر تعداد نفرات کشته شده در تصادفات رانندگی سال گذشته کشورمان را در تعداد روزهای سال تقسیم کنیم سهم هر روز از میزان تلفات رانندگی ۵۵ کشته و ۲ هزار و ۱۰۰ مجروح خواهد شد.

درآستانه ایام نوروز و اوج سفرهای مردم ، توجه مسوولین کشور به این گونه مسایل از واجبات امر است. هفته و ماهی نیست که خبری از کشته های جاده ای خانواده های بیشماری را داغدار نکند. درهمین چند روز گذشته خبرکشته شدن دانش آموزان بروجنی، تصادفات پی در پی کاروان راهیان نور ناشی از نابسامانی اوضاع جاده ها، حادثه کشته شدن مسافرین درمحور یاسوج- اصفهان، کام مردم کشورمان راتلخ کرده است.
بر اساس آمار، سال گذشته ۲۰ هزار و ۶۸ هموطن در اثر تصادف جاده ای وت کرده و ۸۰۰ هزار نفر نیز مجروح شده‌اند.
یکی از بیشترین علل مرگ و میر جاده ای خواب آلودگی رانندگان اعلام شده است اما باید اشاره کرد که عدم وجود استراحتگاه های کافی و مناسب درکنارجاده ها نیز مزید براین علت است به طور مثال یک راننده مجبوراست صدها کیلومتر را مستمرطی کند تا به یک استراحتگاه امن و مجهز برسد.
یکی دیگر از عمده عوامل موثر در افزایش آمار مرگ و میر جاده ای نبود امکانات لازم و باریک بودن مسیر است که درهمین زمینه نیز باید به هزاران کیلومتر از جاده های کشور اشاره کرد که درآن به میزان کافی علائم رانندگی،خط کشی و نورکافی برای مشخص بودن جاده تعبیه نشده است. دوطرفه و کم عرض بودن و یک نواختی راه های کشور ازدیگرموارد ضعف های جاده ای می باشد.
شاید بتوان کم عرض بودن اتوبان ها را یکی از مسایلی دانست که بتوان به راحتی حل نمود اما به چه حکمت و دلیلی چنین بی توجه ای از سوی مسوولان رخ می دهد، خدا داند. این مسیرهای م عرض در زمان ساخت خود بی شک به عنوان جاده ها و مسیرهای عریض یاد می شدند که مسوولین باید این نکته را در نظر داشته باشند.
به طور مثال اتوبان تهران – قم که طبق آخرین اعلام پلیس راه رتبه دوم خطرناکترین جاده های کشور را در اختیار دارد، بعد از گذشت سال ها با وجود زمین فراوان در حاشیه مسیر اما همچنان به همان شکل قدیم خود یعنی کم عرض تردد صورت می گیرد.
مسیر سیرجان ـ بندرعباس یکی دیگر از مسیرهای پرخطر کشور، حادثه‌خیز بودن این محور به دلیل عرض کم آن است، ضمن آن‌که باید توجه داشت حضور کامیون‌ها و تریلرهای بزرگ و ترانزیتی بر خطرساز بودن این محور مواصلاتی به دلیل باریکی راه می افزاید.
کشور ایران به دلیل دارا بودن منابع عظیم انرژی و معدنی بی شک بایستی یکی از ثروتنمندترین کشورهای جهان به شمار آید و در تمامی حوزه های مختلف جزو برتین ها باشد، چه حوزه راه و چه حزوه صنعت، اما متاسفانه در این دوزه و حتی در سایر زمینه های گوناگون بی مهری های متفاوتی از سوی مسوولین صورت گرفته است.
دلیل نویسنده از عنوان این مطلب بی توجهی مسوولین نسبت به نصب روشنایی در برخی از اتوبان های از جمله اتوبان تهران- ساوه است.
همین عدم روشنایی جز مهمترین عواملی که در تصادفات جاده ای سهم زیادی را به خود اختصاص می دهد که با توجه به توانندی های کشورمان در تولید برق چه طور بایستی به این دلیل سالیانه جمع کثیری از هموطنانمان را از دست بدهیم، تنها به خاطر بی توجه های مسوولین؟