اوضاع فاجعه‌بار بهداشتی و ورشکستگی شورای شهر بیرمنگام دومین شهر بزرگ بریتانیا را به لانه موش‌ها تبدیل کرده است.

تصمیم جنجالی شورای شهر بیرمنگام مبنی بر حذف ماموران جمع‌آوری، بازیافت و زباله (WRCO) و جایگزینی آن‌ها با کارگران یا نیروهای داوطلب کم هزینه‌تر،‌ مشکلات بهداشتی قابل توجهی را برای ساکنان بیرمنگام ایجاد کرده است.

هزاران تن زباله در طول چند هفته بن‌بست مذاکرات بین کارگران معترض کامیون‌های جمع‌آوری زباله و شورای شهر بیرمنگام شهروندان انگلیسی را با چالش های بهداشتی وسیعی مواجه کرده است.

چرا بیرمنگام،‌ نمونه کوچکی از بریتانیا است؟
پس از به قدرت رسیدن حزب کارگر در سال گذشته پس از ۱۴ سال حکومت محافظه‌کاران، نخست‌وزیر بریتانیا کی‌یر استارمر، در اولین سخنرانی خود در خیابان داونینگ، قول داد انگلستان را که از «امید، روحیه و باور به آینده‌ای بهتر» تهی شده بود، اصلاح کند.

اکنون استارمر، که حزبش شورای شهر بیرمنگام را اداره می‌کند و به طور سنتی به اتحادیه‌ها وابسته بوده است، وضعیت بیرمنگام را «کاملاً غیرقابل قبول» خواند. جالب این که ۴۶ درصد از کودکان این شهر در فقر زندگی می‌کنند، رشد اقتصادی آن از زمان همه‌گیری کووید-۱۹ راکد بوده، بی‌خانمانی رو به افزایش و خدمات عمومی و مراقبت‌های بهداشتی در حال فروپاشی هستند.

اوضاع اسفناک بیرمنگام نمادی از خرابی اوضاع کل انگلیس است.

در بیرمنگام وضعیت آن‌قدر بد است که اوایل این ماه قانونگذاران محلی آن را "حادثه عظیم" اعلام کرده و وضعیت آن را به عنوان نمونه‌ای از «بریتانیای بحران‌زده» توصیف کردند.گفتنی است عبارت «بریتانیای بحران‌زده» اصطلاحی است که برخی تحلیلگران و افکار عمومی در انگلیس از آن برای توصیف فروپاشی اجتماعی گسترده بریتانیا و ضعف خدمات عمومی در این کشور استفاده می‌کنند.

ریشه اختلافات موجود میان کارگران و شورای شهر بیرمنگام به سال ۲۰۲۳ (۱۴۰۲) که شورا عملاً مجبور شد خود را ورشکسته اعلام کند، بر می گردد. دلیل این اعلام هم تا حدی به دلیل مشکلات اقتصادی برای تامین و پاسخگویی به پرونده‌های مربوط به برابری دستمزد کارگران بود. این نهاد انگلیسی متعاقباً مجبور شد حدود ۳۰۰ میلیون پوند ( ۳۹۳ میلیون دلار) از بودجه خود بکاهد و این کاهش هزینه‌ها آنقدر شدید بود که تنها به ارائه خدمات بسیار ضروری مانند جمع‌آوری زباله، محدود شده بود.