سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ بیشترین طول دوره انتظار برای مسکن‌دار شدن خانوارهای ایرانی بود به طوری که هر خانوار ایرانی با ذخیره یک‌سوم درآمد خود برای خانه‌دار شدن باید ۳۵ سال انتظار بکشد و در سال ۹۱ با افزایش قیمت مسکن این میزان به ۳۶ سال هم رسید.

به گزارش حدیدنیوز، سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ بیشترین طول دوره انتظار برای مسکن دار شدن خانوارهای ایرانی بود به طوری که در سال ۱۳۸۹، هر خانوار ایرانی با ذخیره یک سوم درآمد خود برای خانه دار شدن باید ۳۵ سال انتظار بکشد و این میزان در سال ۹۰ با افزایش درآمد به ۳۳ سال و در سال ۱۳۹۱ با افزایش قیمت مسکن به ۳۶ سال رسید.

بنابراین گزارش، خانوارهای ایرانی بر اساس آمار عملکردی وزارت راه و شهرسازی در سال ۱۳۹۱ اگر تمام درآمد سالانه خود را ذخیره کنند ظرف ۱۲ سال خانه‌دار خواهند شد و با ذخیره یک سوم حقوق خود باید برای خانه‌دار شدن ۳۶ سال انتظار بکشند.

شاخص دسترسی به مسکن شهری برای یک واحد نمونه ۱۰۰ متر مربعی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال ۱۳۷۶ پنج سال بوده است که این شاخص در سال ۱۳۸۳ نیز پنج سال و در سال ۷۶ به شش رسیده است.

این شاخص که بر اساس درآمد خانوار و قیمت مسکن طی هر سال بنابر گزارش‌های هزینه-درآمد مرکز آمار ایران و گزارش‌های آماری دفتر برنامه‌ریزی، تجهیز منابع و اقتصاد مسکن تهیه شده است نشان می‌دهد که شاخص دسترسی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال ۱۳۷۱ شش بوده است که این رقم در سال ۱۳۷۶ به عدد پنج می‌رسد.

به عبارت دیگر در سال ۱۳۷۱ هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه ۱۰۰ متر مربعی به ارزش ۲۱۷۰۰ هزار ریال و درآمد ۳۵۴۱ هزار ریال طول دوره انتظار(ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) ۱۸ سال بوده است که در سال ۱۳۷۶ با افزایش درآمد به ۱۲۱۱۶ هزار ریال و قیمت مسکن ۵۹۷۰۰ هزار ریال طول دوره انتظار به ۱۵ سال رسیده است.

همچنین در سال ۱۳۸۴ هر خانوار ایرانی با محاسبه محاسبه قیمت یک واحد نمونه ۱۰۰ متر مربعی شامل ۵۳.۶۷۹ هزار ریال و درآمد ۳۰۳.۳۰۰ هزار ریال طول دوره انتظار (ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) ۱۷ سال بوده است که در سال ۱۳۹۱ با افزایش درآمد با برآورد ۱۵۸.۹۶۷ هزار ریال و قیمت مسکن ۱.۹۲۰.۰۰۰ هزار ریال طول دوره انتظار به ۳۶ سال رسیده است.

به گزارش فارس، بنابر این گزارش در سال ۱۳۸۸ دوره انتظار هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت هر واحد مسکونی شامل ۷۳۲.۵۰۰هزار ریال و درآمد ۹۳.۶۰۳ هزار ریال ۱۷ سال بوده است که در سال ۱۳۹۱ با افزایش درآمد با برآورد ۱۵۸.۹۶۷ هزار ریال و قیمت یک واحد مسکن ۱.۹۲۰.۰۰۰ هزار ریال طول دوره انتظار به ۳۶ سال رسیده است.

*کمترین دوره انتظار برای مسکن دار شدن مربوط به سال ۱۳۷۹ بوده است

بر اساس آمار عملکردی سال ۱۳۹۲ وزارت راه وشهرسازی، کمترین دوره انتظار برای مسکن دار شدن در ۲۰ سال اخیر از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۹۱ مربوط به سال ۱۳۷۹ بوده است که به ۱۲ سال رسیده است. در این سال شاخص دسترسی به مسکن به عدد چهار رسیده است.

«شاخص دسترسی به مسکن» از نسبت متوسط قیمت مسکن به متوسط درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید. توضیح اینکه اگر یک خانوار در شرایطی تمام درآمد خود را به طور کامل پس انداز کند در سال ۱۳۹۱ می تواند ظرف ۱۲ سال خانه‌دار شود اما در یک شرایط طبیعی (با توجه به مخارجی که دارد) اگر یک سوم درآمد خود را ذخیره کند برای خرید یک خانه باید ۳۶ سال انتظار بکشد که عدد ۳۶ به «طول دوره انتظار» تعبیر می‌شود.