در انتهای دهه هشتاد، مسعود دهنمکی ، اولین فیلم سینمایی‌اش را روانه سالن‌های نمایش کرد.

در انتهای دهه هشتاد، مسعود دهنمکی ، اولین فیلم سینمایی‌اش را روانه سالن‌های نمایش کرد. فیلم انفجاری در افکار عمومی به وجود آورد و رکورد سینمای دفاع مقدس در این دهه را متحول کرد.

به گزارش حدیدنیوز، سینمای دفاع مقدسی که در دهه شصت پا گرفته بود و در دهه هفتاد به کمال رسیده بود، در دهه هشتاد با رکودی چشمگیر همراه شد.دلیل آن هم رغبت فیلمسازان به ساخت درام های شهری و کمدی هایی بود که با توجه به تکنیکال شدن بحث های سینمایی در میان نویسندگان و کارگردانان و نگاه جهانی ای که به سینمای ایران می شد، در بین جامعه سینمایی رواج یافته بود.از طرف دیگر کمدی ها توانسته بودند بازار خوبی برای خود دست و پا کرده و سود قابل توجهی را برای سازندگانشان به همراه داشته باشند.

البته ناگفته نماند در این دهه بسیاری از کارگردانان ارزشی نیز به ساخت فیلم هایی منطبق بر همان سبک همیشگی شان پرداختند که ملاقلی پور و حاتمی کیا از این دست بودند.حاتمی کیا اما در این دهه با ساخت آثاری چون "ارتفاع پست"، "دعوت"، "به رنگ ارغوان" و "گزارش یک جشن" توجه ویژه تری به سینمای اجتماعی از خود نشان داد اما ملاقلی پور کارگردانی بود که با شدت بیشتری آدم های زمان جنگ را به تصویر کشید که اوج این تصویرگری ها در "قارچ سمی" و "مزرعه پدری" بود.

با این حال سینمای جنگ در دهه هشتاد با آثاری بسیار کمتر از دو دهه قبل به حیات خود ادامه داد.آثاری که اگرچه به لحاظ کمی، در درجه ای پائین تر از دو دهه گذشته قرار داشتند اما به لحاظ کیفی، جملگی این فیلم ها را آثاری خوش ساخت، داستان گو و پرتماشاگر تشکیل می داد.

سینمای دفاع مقدس در دهه هشتاد، با یک فیلم فوق استثنایی شروع شد؛ "قارچ سمی" شوک بزرگ "رسول ملاقلی پور" برای شروع این دهه بود.فیلمی که به انسان های باقی مانده از جنگ و تقاوت دیدگاه هایشان با یکدیگر می پرداخت و تم سیاسی آن، با ظرافت بسیار بالایی، در دل شخصیت پردازی پیچیده، تعبیه شده بود.از همین سو می توان به جرات ادعا نمود که این فیلم، از جهاتی، یکی از سیاسی ترین فیلم های ساخته شده سینمای پس از انقلاب ایران است که چندین داستانک گل درشت را به شکلی هنرمندانه، به موازات یکدیگر پیش برده و در نهایت، به نتیجه می رساند.این فیلم کالت، یکی از کم نقص ترین ساخته های دفاع مقدس در طول حیات سی و چند ساله خود است.داستان این فیلم درباره فردی به نام مهندس دومان قائمی سردار دوران جنگ تحمیلی است که اکنون به عنوان مدیر یک شرکت ساختمانی فعالیت می کند، به طور ناخودآگاه خاطراتی توهم گونه از جنگ را به یاد می آورد که باعث می شود آرمان ها و ارزش های آن دوران بار دیگر پیش چشم او زنده شود؛ ارزش هایی که با شرایط امروز جامعه و موقعیت شغلی وی در تضاد قرار گرفته اند. سلیمان، همرزم او که در آسایشگاه روانی بستری است، با حضور خود در زندگی دومان اهمیت قرار گرفتن در مسیر آن ارزش ها را پررنگ تر می کند.
و سرانجام اخراجی ها... سه گانه "اخراجی ها" ساخته شد و نمایشش اتفاق بزرگی در سینمای دفاع مقدس به وجود آورد بدین ترتیب یکی از مهم ترین و بحث برانگیزترین فیلم های کمدی حوزه دفاع مقدس ساخته شد.این فیلم ها، داستان چند جوان نااهلی را روایت می کنند که به اجبار راهی جبهه شده و در آنجا، وقایعی را می آفرینند که در سینمای دافع مقدس ایران به شدت خاص و بدیع بود. دهنمکی بارها گفته بود که با خطوط قرمز بازی می‌کند اما از آنها رد نمی‌شود اما این بار حداقل با توجه به عرف سینمای دفاع مقدس ایران، چندین و چند تحول در نوع روایت خاص ایرانی‌ها از جنگ اتفاق افتاده بود.

فروش بالای اخراجی‌ها بار دیگر ثابت کرد که تئوری بی‌مخاطب بودن فیلم‌سازی در حوزه مسائل اعتقادی تئوری ابطال‌پذیری است. فیلم پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران شد و شخصیت‌ها و داستان‌های آن خیلی زود به فرهنگ عامه راه یافت. کمتر کسی بود که آن روزها از اتفاقی به نام «اخراجی‌ها» صحبت نمی‌:کرد و به این ترتیب دهه هشتاد سینمای دفاع مقدس ایران، با اتفاق اخراجی‌ها رنگ و بوی دیگری گرفت.