اصلاح طلبان که نتایج انتخابات ۹۲ را برای خود نسبتا مناسب می بینند در حال بازسازی خود و اجرای استراتژی ای هستند که بتوانند بر مبنای آن مجلس دهم را از آن خود نمایند. متن زیر به بررسی این استراتژی می پردازد

 تنها یک انتخابات و حواشی قبل و بعد آن نیاز بود تا برای اصلاح طلبان دوباره زنده شوندو تحرک بگیرند. اشتباهات تاکتیکی اصول گرایان و رونق گرفتن فضای انتقادی نسبت به احمدی نژاد باعث شد تا اصول گرایان با اختلافی اندک نتیجه را به اصلاح طلبان واگذار کنند. هر چند فرد ی که الآن سکاندار دولت است را        نمی توان در قالب اصلاح طلبی گنجاند اما مطمئنا این فرد اصول گرا هم نیست.



اما انتخابات ۹۲ باعث شد تا این باور که دوباره می توان به قدرت برگشت برای آنان دست یافتنی تر بنمایاند؛ اصلاح طلبان هر چند با تمام قوا برای انتخابات ریاست جمهوری نیامدند اما نتیجه نیم بندی که گرفتند باعث شد تا آنان برای انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان خود را مهیا کنند. اصلاح طلبان هرگز فکر نمی کردند فضای سیاسی کشور به سوی آنان بوزد و حتی بتوانند در حد وزرا و معاونین رئیس جمهور صاحب مناصب سیاسی شوند. اصلاح طلبان که دوباره دروازها ی پاستور را به سوی خود باز دیدند؛‌ برای دروازه های بهارستان نیز تلاش می کنند. همچنان که برای شهردار شدن در بهشت تلاشی سخت به خرج دادند. خبرهای مختلفی از تجدید قوای اصلاح طلبان و تلاش برای فتح سنگر به سنگر از اردوگاه اصلاح طلبان به گوش      می رسد. اصلاح طلبان چه استراتژی برای انتخابات ۹۴ خواهند داشت؟

چهره سازی

یکی از استراتژی های اصلاح طلبان برای انتخابات ۹۴ چهره سازی است. اصلاح طلبان همت بالایی در چهره سازی و برجسته کردن اشخاص خود در رسانه ها و فضاهای مختلف دارند و تلاش می کنند تا خود را در ورای شخصیت های برجسته ای که خود ساخته اند؛ تعریف کنند. استفاده از شخصیت های گمنام و خوشنام و تلاش برای گره زدن نام آنان با اردوگاه اصلاح طلبان از استراتژی های آن در انتخابات مختلف بوده است. چهره سازی یکبار در سال ۱۳۷۶ به مدد اصلاح طلبان آمد و توانست نتیجه ی انتخابات را به نفع آنان تغییر دهد. آنان به همت همین چهره سازی توانستند در شورای شهر تهران نیز ماندگار شوند. این استراتژی در انتخابات اخیر ریاست شورای شهر تهران خود را نشان داد. مسجد جامعی از جمله شخصیت های اصلاح طلبان است که با طی این استراتژی به دنبال تبدیل شدن به یک چهره ی رسانه ای و سیاسی است. این استراتژی البته توسط رسانه های مجازی و مکتوب نظیر روزنامه ی شرق، آرمان روابط عمومی،‌ اعتماد و سایر روزنامه های اصلاح طلبی تقویت می شود. این استراتژی توانست بعد از حوادث ۸۸ چهره ی خاتمی را ترمیمم کند. سید محمد خاتمی با حضور در مجامع مختلف سیاسی،‌ فرهنگی، ‌رسانه ای و .. تلاش می کند تا چهره ی قبلی خود را بازسازی کند. او با حضور در انواع مجالس تلاش می کند تا جنبه های مختلف شخصیت خود را گسترش دهد و تنها خود را محدود هویت سیاسی نکند تا از طیق برد و نفوذ خود را بیشتر سازد.



حرف شنوی از یک مرجع واحد



وحدت یک امر ضروری در هر فعالیت اجتماعی و عمومی است. در تشکیل وحدت حرف شنوی از یک مرجع واحد است که می تواند گروه و جمع را به نتیجه برساند. اصلاح طلبان این نکته را به فراست در انتخابات ۹۲ دریافتند و بی شک آن را در انتخابات ۹۴ پی خواهند گرفت. نمی توان اتحاد و وحدت اصلاح طلبان به رغم نقاط افتراق فراوان با یکدیگر را انکار کرد. هر چند این اجماع دیرهنگام بود اما اثری ماندگار داشت. در انتخابات ۹۲ حرف شنوی اصلاح طلبان از هاشمی و خاتمی باعث شد تا اصول گرایان نتیجه ی برده را یکباره به حریف واگذار کنند. این استراتژی در انتخابات بعدی خود را بیش از پیش نشان خواهد داد.

تطهیر فتنه گران و تقلیل فتنه ۸۸



بی شک حوادث سال ۱۳۸۸ و عملکرد نامناسب طیف اصلاح طلبان برای آنان برای همیشه به عنوان یک لکه باقی خواهد ماند. هر چند باید صف فتنه گران را از اصلاح طلبان را جدا کرد اما عملکرد خارج قانون اصلاح طلبان باعث تضعیف موضع آنان در فعالیت های بعدی سیاسی شد. اصلاح طلبان برای رفع این مشکل استراتژی (تقلیل( را در پیش گرفته اند. تقلیل فتنه به ناآرامی ها و اعتراضات سیاسی در حقیقت تلاشی است از سوی اصلاح طلبان و رسانه های وابسته به آنان برای بازگرداند دوباره ی اصلاح طلبان. علاوه بر این استراتژی؛‌ استراتژی یافتن دو طرف دعوا در انتخابات از دیگر آدرس های غلط اصلاح طلبان و اشتباه برخی از تحلیل گران است. در فتنه ی ۸۸  بخشی از بنده ی اصلاح طلبان پا را از قانون فراتر گذاشتند و میدان را برای برخی از فرصت طلبان آماده ساختند و حتی حاضر نشدند خط خود را با فتنه گران مجزا سازند.



از این رو اصلاح طلبان در آینده برای انتخابات ۹۴ تلاش وافری برای تطهیر برخ یاز هم جناحی های خود بکار خواهند برد.

 اتحاد و وحدت



سوراخی که اصول گرایان از آن گزیده شدند؛‌ اصلاح طلبان از آن عبرت گرفتند. اصلاح طلبان دریافتند که پیروزی در سایه ی وحدت امکان پذیر است. عملکرد راستگو در رأی به قالیباف، ‌نشان داد که اصلاح طلبان بیش از پیش به معیار وحدت در رفتار سیاسی توجه می کنند. اصلاح طلبان در شورای شهر تهران تلاش کردند با وحدت خود محسن هاشمی را به جای قالیباف بنشانند که رأی راستگو مانع آن شد. از این رو انتظار می رفت که اصلاح طلبان اینچنین برآشفته شوند و کسی را که به وحدت آنان لطمه زده بازخواست کنند، اما اصول گرایان به جای تمسک به معیار وحدت و تلاش برای تقویت آنان تلاش کردند تا با توجیهات انتزاعی تفرقه را تئوریزه کنند و ضعف خود را به گردن دیگری بگذارند. به نظر می رسد اصلاح طلبان از این استراتژی نیز برای انتخابات ۹۴ بهره ی بسیاری خواهند برد تا زمانی که اصول گرایان در فضاهای انتزاعی به تبین ابعاد وحدت   می پردازند!

 تبلیغات و روزنامه های زنجیره ای



اصلاح طلبان به کار ژورنالیستی و فضاسازی رسانه ای مسلطند. با آمدن فضای مجازی و در اختیار گرفتن این فضا باعث شده تا عملا اصلاح طلبان در مدیریت افکار عمومی دستی برتر را نسبت به اصول گرایان دارا باشند. این دست برتر در انتخابات ۹۲ خود را بیشتر نشان داد. در تحلیل انتخابات ۹۲ نمی توان نقش فضای مجازی در تحرک جمعیت خاکستری جوان جامعه را به حساب نیاورد. علاوه بر این اصلاح طلبان دارای رفتاری زنجیره ای در تبلیغات می باشند. تکرار یک خبر و یک خط باعث تثبیت و اثرگذاری و رسوب گذاری آن بر روی مخاطب می شود. یک حرف هر چند دروغ باشد می تواند اثری مشهود بر روی رفتار سیاسی مخاطب  باشد. این خط مشی با در دست گرفتن فضای محازی توسط اصلاح طلبان استراتژی دیگر اصلاح طلبان بین دو انتخباات ۹۲ تا ۹۴ خواهد بود. از این رو حضور شخصیت های سیاسی اصلاح طلب در فضای مجازی و تلاش برای کشاند مباحث مختلف سیاسی به صفحات شخصی در فضای مجازی نشان از دریافت این نکته و تلاش برای سرمایه گذاری در سطح انتخابات ۹۴ ارزیابی می شود.


 تلاش برای به فراموشی سپردن اختلافات



تجربه نشان داده که حافظه ی تاریخی ایرانیان ضعیف است. اصلاح طلبان در بازه ی زمانی ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴، اوج کشمکش های سیاسی را به نمایش گذاشتند و نشان دادند که در مسائل مختلف مستعد اختلافات جدی هستند. اختلافات اصلاح طلبان در انتخباات ۱۳۷۸ ، ‌انتخابات شورای شهر اول و انحلال آن و اختلافات بر سر عبور از خاتمی و تلاش برای برجسته سازی عبدالله نوری در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۰،‌نشان از این شکاف ها و گسل ها دارد اما استراتژی اصلاح طلبان برای این دو سال یعنی ۹۲ تا ۹۴ تنها استراتژی به فراموشی سپردن اختلافات است. این اختلافات به حدی بود که خاتمی در آخرین روزهای حضور خود در منصب ریاست جمهوری گفت که صدای پای دشمن را از اردوگاه اصلاح طلبان می شنوم. این در حالی است که اصول گرایان تنها دست مایه ی سخنان خود را  متهم ساختن یکدیگر و تلاش برای مقصر شناختن طرف دیگر در انتخابات اخیر می دانند.



 
تخریب اصول گرایان و چهره های اصول گرایی



اصلاح طلبان هرچه اصول گرایان را تضعیف کنند خود را قوی تر می بینند. هر چند رئیس دولت نهم ودهم تلاش بسیاری کرد تا خود را از اردوگاه اصول گرایان جدا کند اما فضای اجتماعی جامعه این دو دولت را دولتی اصول گرایی می دانست. اشتباهات پی در پی احمدی نژاد و تندروی اصول گرایان در نقد شخصیت احمدی نژاد و عدم تفکیک دولت نهم و دهم از شخص و عملکرد رفتاری احمدی نژاد باعث شد تا این مسأله خود را بیش از پیش نشان دهد. فضاسازی برخی از روزنامه های اصلاح طلب برای برجسته سازی برخی از تخلفات دولتمداران و تلاش برای انتساب آن به مجموعه ی اصول گرایی از جمله استراتژی اصلاح طلبان برای انتخابات ۱۳۹۴ است. گوشه هایی از این استراتژی‌در فضای رسانه ای و مجازی خود را نشان داده است. اصلاح طلبان تمام تلاش خود را برای از بین بردن نقاط قوت دولت نهم و دهم بکا رخواهند بست تا جایی که در ذهن مخاطب احمدی نژاد تبدیل بهه شخصیتی شود که مساوی مدیریت اصول گرایان قلمداد شود.

جمع بندی



انتخابات ۹۲ و شکست اصول گرایان و پیروزی نیم بند اصلاح طلبان در حقیقت تنفس مصنوعی به پیکر مرده ی اصلاحات بود که بدن به اغما رفته ی آنان را دوباره به حیات برگرداند. اصلاح طلبان تا ا زمرگ رها شدند خود را برای انتخباات بعدی که به مراتب برای آنان از انتخباات ۹۲ مهم تر است آماده ساختند. در انتخابات ۹۲ اصلاح طلبان پیروز نشدند اما فضا برای آنان باز شد و برخی از هم اردوگاهی آنان در مناصب مختلف از جمله وزرات و معاونت رئیس جمهور جای گرفتند. اصلاح طلبان این زنده شدن نیمه جان را رها نخواهند کرد و تلاش خود را برای فتح مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری به کار خواهند گرفت. برای رسیدن به این هدف استراتژی های مختلفی را به دست خواهند گرفت:‌ چهره سازی، حرف شنوی از یک مرجع واحد، تطهیر فتنه گران و تقلیل واژه ی فتنه،‌ اتحاد و وحدت، به فراموشی سپردن اختلافات گذشته، تخریب اصول گرایان،‌ مدیریت افکار عمومی و ... را می توان و از جمه ی این استراتژی ها دانست. اصلاح طلبان بین دو انتخابات استراتژی دارند.