آغاز این شکاف از دوران تبلیغات قبل از انتخابات ریاست جمهوری و موازی کاری های شکل گرفته است.

به گزارش حدیدنیوز، برخی از واژه هایی که قبل و بعد از انتخابات ۹۲ مدام بکار برده شده است،الفاظی همچون افراط،افراطی،افراطیون،تندروها و... بوده است.

آنچه مهم به نظر می رسید استفاده افراد معلوم الحالی از این موارد بود که غالبا با اهداف خاص اعم از نزدیک کردن خود به گفتمان دولت بیان می شد.

حال که دولت مستقر شده و تقریبا اکثر مسئولیت های مهم بین نیروهایی با ظرفیت های مد نظر شیخ حسن روحانی تقسیم شده است،بازماندگان از دولت که انتظار بیشتری از دولت تدبیر داشتند ناراحتی خود از تدبیر دولت در عدم بکارگیری ایشان را به افراطی هایی که مد نظرشان است بیان کرده و حقارتی نامحسوس را در کلام خود منعقد کردند.

عناصر رسانه ای که بیشتر با برنامه های اقتصادی و مدل بده بستان در عرصه حضور دارند را می توان در زمره این گروه مذکور جای داد چرا که وا ماندن از حلقه اصلی تیم رسانه ای دولت ایشان را ناچار به واکنش کرد.

در حالی که به جرات می توان گفت تمام رسانه های اصولگرا پس از انتخابات با تکیه بر کلام رهبری مبنی به اتخاذ رویکرد همکاری و کمک به دولت، شیب ملایمی از انتقاد را آن هم با ملاحظات فراوان روانه دولت کرده اند اما امروز بازماندگان از دولت که در گوشه و کنار تیم رسانه هاشمی رفسنجانی دست و پایی میزنند با ایراد اتهام به رسانه های اصولگرا عدم اقبال و اعتماد دولت به خود را با ایجاد تقابل بین دولت و رسانه های قدرتمند اصولگرا نشان دادند و مطرح میکنند که ضعف عمده دولت نه در بخش های اقتصادی و سیاسی که در بحث رسانه خودنمایی کرده است.

در یکی از یادداشت هایی که مدیر پشت پرده برخی سایت های منتسب به هاشمی نگاشته شده آمده است:

اگر در سال ۱۳۷۶ ، رسانه‌های فعال جناح راست دو روزنامه کیهان و رسالت و دوهفته نامه یا لثارات وشلمچه بودند، اکنون علاوه بر چند روزنامه، دهها رسانه مجازی اعم از خبرگزاری‌های میلیاردی که پرسنلی معادل چندین روزنامه دارند و تعداد بیشماری سایت‌های خبری با استفاده از منابع مالی واطلاعاتی غیرقابل دسترس برای اصلاح طلبان در حال فعالیت هستند. ورود نهادهای نظامی به حوزه رسانه ای برخی رسانه‌های اصولگرا نظیر سایت احمد توکلی نیز این حجم از فعالیت‌های رسانه ای را مصداق دخالت در سیاست نظامیان دانسته اند، موجب شده است تا مجتمع‌های رسانه‌ای تشکیل شده و از طریق شوراهای مختلف راهبردی خطوط عملکرد رسانه‌های وابسته به این نهادها تعیین و در عمل آتش توپخانه سنگینی روی دولت جدید ریخته شود.

اکنون پرسش اینجاست که با این حجم آتش سنگین توپخانه رسانه‌های اقتدارگرا، آیا واکنش و پاسخ مناسبی از سوی حامیان دولت به آنها داده شده است؟

متاسفانه پاسخ به این پرسش منفی است و با وجود زمینه وتمایل بسیار مناسب رسانه‌های چاپی ومجازی حامی دکتر روحانی در انتخابات از توان آنها برای مقابله با جنگ روانی وتخریب دولت استفاده نشده است. شاید برخی از مدیران تیم رسانه ای دولت تصوری که از مدیریت رسانه ای دولت در شرایط فعلی دارند، شبیه فعالیت روابط عمومی دستگاه‌های دولتی است، واز این رو برنامه رسانه ای آن برای دفاع از دولت در برابر تخریب‌ها به تهیه برخی اخبار ومصاحبه‌های مثبت در مورد اعضای کابینه و دولت خلاصه شود که البته متاسفانه باید گفت که تیم رسانه ای دولت در برخی از موارد حتی همین اندازه نیز فعال نیست.

باید پذیرفت که افراطیون اگرچه ممکن است در مدیریت اقتصاد کشور ویا دیپلماسی ناتوان باشند اما در موج سازی رسانه‌ای وتخریب وطراحی پروژه‌های جنگ روانی از مهارت بالایی برخوردارند و نباید برنامه آنها را برای زمین زدن دولت دست کم گرفت. متاسفانه در این سو مدیران دولت یازدهم اگرچه از مهارت‌های بالایی در حوزه اقتصاد و دیپلماسی برخوردارند اما از مهارت وتجربه کمتری در حوزه رسانه بهره می برند ودر واقع در میدان رسانه ، قوی ترین مهارت افراطیون در مقابل ضعیف ترین جنبه دولت قرار گرفته است واگر به سرعت راه حلی برای این موضوع پیش‌بینی نشود نتیجه مطلوبی را نباید انتظار داشت.





دولت تدبیر و امید و در صدر آن شیخ حسن روحانی نشان داده است که اهل باج دادن حتی به افرادی همچون هاشمی رفسنجانی نیست و همواره از افرادی استفاده میکند که سیاست های مد نظرشان را تامین کند.



حال با گذر ایام و پیش روی به سمت جای افتادن دولت در عرصه اجرا شاهد شکاف عمیق تری در اینخصوص خواهیم بود و مشخص می شود که آنهایی که امروز دم از اعتدال می زنند وقتی دست رد به سینه شان زده می شود چگونه دولت را سیبل انتقاد و توهین خواهند کرد.



اغاز این شکاف زمانی بود که روحانی افرادی را که پس از تشکیل ستاد انتخاباتی هاشمی قبل از خرداد۹۲ از ستاد شخصیش به ستاد هاشمی نقل مکان کردند را در هیچ پست دولتی نگماشته است و این امر می تواند نقطه شروعی برای موارد مذکور باشد.