جعفر توفیقی داریان وزیر علوم دولت خاتمی؛ شخصی است که به عنوان سرپرست وزارت علوم معرفی شد.

توفیقی در روز ۲۶ خرداد ۸۸ در جمع اساتید متحصن گفت: تاسف و تاثر و تالم بسیار که ما رای شخصیت با تقوا سالم و مدیر با تجربه‌ای مثل آقای مهندس موسوی را بگیریم و به اسم کسانی بنویسیم که در واقع انقلابیون چند روزه هستند.


به گزارش حدیدنیوز، جعفر توفیقی داریان (۱۳۳۴-تهران) وزیر علوم دولت محمد خاتمی؛ شخصی است که به عنوان سرپرست وزارت علوم معرفی شد.

به همین مناسبت بازخوانی صحبت‌های توفیقی در روز ۲۶ خرداد ۸۸ در جمع اساتید متحصن در مسجد دانشگاه تهران در حمایت از میرحسین موسوی خالی از لطف نیست.



متن سخنان وی در آن جلسه بدون هیچ تغییری در ادامه می‌آید:

«مسجد دانشگاه تهران (تحصن اساتید برای حمایت از آقای میرحسین موسوی)

مجری: دعوت می‌کنیم از آقای توفیقی معاون وزیر علوم و رئیس ستاد دانشگاهیان رئیس جمهور منتخب جناب آقای میرحسین موسوی (تشویق حضار)

توفیقی: من ابتدا تشکر می‌کنم از احساس مسئولیت اساتید محترم دانشگاه تهران و دانشجویان عزیز دانشگاه تهران در برگزاری این تحصن و انتظار هم البته از دانشگاه تهران به عنوان پیشتاز کشور در عرصه‌های علمی و سیاسی این گونه است.

امیدوارم که ان‌شاءالله با این حرکت که سراسر آرامش هست و اعتراض، ان‌شاءالله بتوانیم به حقوق حقهٔ ملت ایران و دانشجوبان و دانشگاهیان ایران دست پیدا کنیم. بنده هم حسب وظیفه در جمع شما حاضر شدم که در این اعتراض سهم بسیار کوچکی را در واقع ایفا بکنیم. واقعیت مطلب عمق تاسف به اندازه‌ای است که آدم نمی‌تواند احساسات خودش را درست بیان کند و به معنای واقعی در این جلسه صحبتی را بکند. ولی چند جمله از باب مشارکت در این حرکت بسیار غرور‌آمیز خدمت شما عرض می‌کنم. ان‌شاءالله سایر دوستان مباحث را تکمیل می‌کنند.

واقعیت مطلب؛ من تصور می‌کنم که ملت ما در آستانهٔ یک فرصت بسیار استثنایی قرار داشت. یعنی این حضور مردم، پیر و جوان و استاد و دانشجو کارگر و کارمند بی‌سابقه است. این حجم حضور در پای صندوق‌های رای آن هم بعد از سی سال که از تجربه انقلاب اسلامی گذشته است، ایرانیان داخل و خارج از کشور، به نظر من کشور را در آستانهٔ یک فرصت بسیار استثنایی قرار داده بود.

اگر ما اجازه می‌دادیم که انتخابات روند معمول خودش را طی بکند به نظر من این نظام پایه‌های خودش را برای همیشه تثبیت می‌کرد برای اینکه یک حضور ۴۰ و ۵۰ میلیونی مردم با سلایق مختلف با عقاید مختلف با گرایش‌های سیاسی مختلف و یک رای بسیار قاطع به آقای مهندس موسوی به نظر من و احترام کشور و احترام دولت به این رای به نظر من استثنایی‌ترین فرصتی بود که ما بعد از انقلاب بدست آورده بودیم ولی به نظر من بدترین سناریو را انتخاب کردیم یعنی در این دو راهی انتخابات، انتخابی که الان شد و انتخابی که می‌توانست بشود بدترین انتخاب را کردیم یعنی درست نقطهٔ مقابلش و کشور در آستانهٔ تزلزل، مردم در آستانهٔ تزلزل، توهین به شخصیت مردم به عقیدهٔ مردم و به رای مردم و از هم پاشی این اتحاد اجتماعی، یعنی ما اختیار داشتیم که اتحاد اجتماعی را انتخاب بکنیم. اتحاد سیاسی را انتخاب بکنیم و اختیار داشتیم که از هم گسیختگی و از هم پاشیدگی اجتماعی را انتخاب بکنیم. به نظر من با بی‌تدبیری، بدترین انتخاب را در واقع به عمل آوردیم و الان وضعیت را شما می‌بینید، نارضایتی مردم، دانشجوها، اساتید، نخبگان که یک اعتراض واقعا سراسری است.

بنده امیدوار هستم که ان‌شاءالله تا بیش از این دیر نشده دوستان تامل کنند و برگردند به این مسیری که انتخاب غلطی را که شد ان‌شاءالله اصلاح بکنند. بدتر از آن هجمه‌ای است که ما الان به دانشجوها داریم می‌کنیم. و واقعا باید تشکر بکنیم که اساتید این‌گونه از هجومی که به دانشجویان مظلوم و بی‌دفاع شده دارند حمایت می‌کنند و این یک چهره‌ی خوبی برای نظام به نظر من نیست، عکس‌هایی که در دنیا پخش می‌شود فیلم‌هایی که در دنیا پخش می‌شود تجاوزهایی که به حریم خوابگاه‌ها وارد می‌شود و دانشجویان فرهیخته و مظلوم ما اینگونه دارند مورد هجمه قرار می‌گیرند و به سرعت فراموش کردند دوستان که همین‌هایی که الان زیر باتوم و اسلحه و این فشار دارند لطمه می‌بینند همان کسانی بودند که حماسهٔ ۲۲ خرداد را آفریدند و حماسه راهپیمایی دیروز که واقعا از ابتدای انقلاب شاید یکی از همایش‌های بی‌نظیر بود و حضور مردم در صحنه بود.

واقعیت مطلب همه ما حالا دانشجویان جوان را عرض نمی‌کنم اما هم سن و سال‌های خودم که سی سال انقلاب را تجربه کردیم ما حوادث زیادی داشتیم که مردم را متالم کرد. ماجرای ۷ تیر ماجرای ۸ شهریور، شهید بهشتی، شهید رجایی که این‌ها حوادثی بود که واقعا مردم را ناراحت می‌کرد. اندوهگین می‌کرد متاثر می‌کرد ولی واقعیتش من تجریهٔ خودم این است هیچ حادثه‌ای به اندازهٔ این اتفاق که افتاد روحیه و شخصیت مردم را جریحه‌دار نکرد و متاسف و متاثرشان نکرد و در این سطح ملی این که ما به رای مردم توهین کنیم و در رای مردم دستکاری کنیم و متاسفانه رای را به اسم کسانی بگذاریم که کمترین اخلاق و ادب و همه چیز را در واقع فرو ریخته‌اند بنیان‌های اخلاقی را فرو ریختند (تشویق حضار و صدای الله اکبر) ای کاش واقعا بنده آرزو می‌کنم و ای کاش نمی‌دانستیم که این ۲۴ میلیون رای به اسم چه کسی رفته است. ای کاش این ویژگی‌ها پشت پرده باقی می‌ماند و ما فقط یک تخلف کوچک انتخاباتی را شاهد بودیم. ای کاش اینجوری می‌شد ولی همهٔ مردم دیدند در هفته‌های گذشته در ۴ سال گذشته سیاست‌ها را تدبیرها را اخلاق را بینش‌ها را دیدند و الان عمق تاسف جایی است که این ۲۴ میلیون رای به دست من و شما به اسم چه کسانی رفت؟

این به نظر من بسیار برای مردم روحیه مردم را و شخصیت مردم را جریحه دار می‌کند. ای کاش به اسم یک آدمی می‌رفت که ما درست نمی‌شناختیمش. ای کاش برای کسانی می‌رفت که ما شناخت درستی نداشتیم و مردم ندیده بودند دروغ گفتن صریح را و تهمت زدن‌های صریح آن‌ها را به شخصیت‌های کشور و به ارکان انقلاب و این که ما تمام انقلاب را زیر سوال ببریم. دستاوردهایش را زیر سوال ببریم جنگ را زیر سوال ببریم بهترین فرماندهان جنگ را زیر سوال ببریم فقط برای این که رای بیاوریم. فقط می‌خواهیم فضایی ایجاد کنیم که در آن فضا می‌خواهیم رای بیاوریم.

به نظر من از هر جنبه که نگاه کنیم واقعا ابعاد این تاسف و تاثر و تالم بسیار گسترده است و ما رای شخصیت با تقوا سالم و مدیر با تجربه‌ای مثل آقای مهندس موسوی را بگیریم و به اسم کسانی بنویسیم که ... (تشویق حضار) که در واقع انقلابیون چند روزه هستند، مدیران چند روزه هستند و جالب است که خدمت‌تان بگویم عمدهٔ نقطه ضعف‌هایی که به دیگران می‌گیرند خودشان ده‌ها برابر این نقطه ضعف‌ها از مدرک تحصیلی از نظر کارشناس بودن از نظر در انقلاب حضور داشتن از نظر تاثیری که در جنگ گذاشتند تمام ایرادهایی که به دیگران می‌گیرند از نظر ادب، اخلاق، بی‌تدبیری، شما صد برابر این را در خود همین‌ها می‌توانید مشاهده بکنید.

وقت را بیش از این نمی‌گیرم، بنده وظیفه دارم به عنوان یک مسئول کوچک در وزارت علوم سابق حمایت خودم را از اعتراض شما از اعتراض اساتید در این خصوص حمایت خودم را از دانشجویانی که تجربه داشتم و با آن‌ها برخورد داشتم،‌ سال‌ها با این‌ها نشست و برخاست کردم، دانشجویانی که همیشه مظلوم واقع می‌شوند و جالب که باتوم‌ها اول باید به سر آن‌ها بخورد، در اتاق‌های‌شان و در حریم امن خوابگاه‌شان پناهگاهی نداشته باشند و فریادرسی نداشته باشند، حمایت خودم را در واقع از این اعتراض اعلام می‌کنم و محکوم می‌کنم این برخوردی که با فضای امن دانشگاه می‌شود با دانش می‌شود با دانشجو می‌شود و در شرایطی که دانشجو هیچ سلاحی برای دفاع از خودش ندارد متاسفانه شدیدترین تجاوزها به حریم دانشجو و دانشگاه انجام می‌گیرد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته»