پوتین در سفر قریب الوقوع خود به تهران تلاش خواهد کرد، شکاف ایجاد شده را ترمیم کند.

هانی شادی تحلیلگر روزنامه لبنانی السفیر معتقد است که پوتین در سفر قریب الوقوع خود به تهران تلاش خواهد کرد، شکاف ایجاد شده در دوره ریاست جمهوری مدودف و احمدی‌نژاد را در گفت‌وگو‌ با حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران، ترمیم کند.


به گزارش حدیدنیوز، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، پیش از آن که ماه آگوست پیش رو به نیمه‌ی خود برسد، برای دومین بار به عنوان رئیس جمهور روسیه به تهران رسما سفر می‌کند.

پس از کنفرانس ۱۹۴۳ تهران، که در آن رهبران کشورهای پیروز دومین جنگ جهانی یعنی استالین، روزولت و چرچیل شرکت داشتند، در سال ۲۰۰۷ میلادی پوتین اولین سفر یک رهبر روس به تهران را ثبت کرد.

گمان می‌رود که پوتین در این سفر تلاش کند، غباری را بزداید که در دوران سلف خود، دیمیتری مدودف و رئیس جمهور سابق ایران، محمود احمدی نژاد بر صفحه روابط میان مسکو و تهران نشسته است.

همگان می‌دانند که مدودف در دوران ریاست خود و تحت فشارهای آمریکا و اسرائیل، قرارداد فروش موشک‌های "اس ۳۰۰" را لغو و با وضع تحریم‌های اضافی سازمان ملل علیه ایران موافقت کرد. وی همچنین در سال ۲۰۱۱م، در چارچوب فرمانی، فروش گروه خاصی از سلاح‌های روسی به حکومت ایران را ممنوع اعلام کرد.

تمامی این اتفاقات باعث شد احمدی نژاد انتقادات سختی از این سیاست روسیه داشته باشد و در مقابل نیز کرملین، به شدت هر چه تمام‌تر به این انتقادات پاسخ داد و بدین سان رخدادهایی بی‌سابقه در تاریخ ۲۰ ساله اخیر روابط میان روسیه و ایران به وقوع پیوست.

از سوی دیگر، سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، اظهارات احمدی نژاد را که گفته بود "روسیه قابلیت آن را دارد که به دشمنی تاریخی علیه ایران بدل شود" را "برخاسته از خشم و نگرانی موقت" دانسته و تاکید کرد که روسیه تنها قدم در راه تحقق منافع عالی خود می‌گذارد.

آن زمان کاملا روشن بود که این بحران نتیجه روشن بهبود روابط مسکو و واشنگتن است. بدین سان، همراه با ورود باراک اوباما به کاخ سفید در آمریکا و مدودف به کرملین در روسیه، مواضع روسیه در قبال ایران و برنامه هسته‌ای این کشور به شکل مشهودی تغییر یافت.

بهبود روابط میان روسیه و آمریکا باعث شد که توافق نامه جدیدی از سری توافقنامه‌های "استارت" امضا شود، واشنگتن دخالت خود را در اوکراین کاهش دهد و انتخابات جدید در این کشور، باعث شود اوکراین دیگر بار به آغوش مسکو بازگردد.

در همین راستا، جریان عضویت گرجستان و اوکراین در پیمان ناتو، تا زمان نامشخصی تعلیق یافت و آمریکا منافع روسیه در آسیای میانه و منطقه قفقاز را به رسمیت شناخت.

از سویی دیگر، نباید فراموش کرد که پیش از تمامی این اتفاقات، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا، استقرار سامانه ضد موشکی خود در لهستان و چک را به حالت تعلیق درآورده بود.

در مقابل تمامی این پیشکش‌ها به کرملین، البته واشنگتن از مسکو انتظاراتی داشت که روسیه با مهر تایید زدن بر تحریم‌های جدید سازمان ملل علیه ایران و توقف فروش موشک‌های "اس – ۳۰۰" آنها را برآورده کرد.

لذا پوتین در این سفر تلاش خواهد کرد، در سایه بی‌نتیجه ماندن گفتگوهای ایران و غرب درخصوص برنامه هسته‌ای ایران، بر این مسأله متمرکز شده و راه‌حل‌های پیش رو را بررسی کند. همچنین به احتمال زیاد وی تلاش خواهد کرد که رویکرد حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران به این مسأله را بررسی کند و احتمال پیشبرد گفتگوهای هسته‌ای را بسنجد.

از جمله مسائل دیگری که پوتین تلاش می‌کند راه حلی برای آنها در تهران بیابد، مسأله وضعیت قانونی دریای خزر و تقسیم منابع انرژی آن است. این مسأله، آن زمانی مطرح شد که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱‌م، کشورهای مستقلی چون آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان در ساحل این دریا و در کنار ایران و روسیه، به وجود آمدند.

مسأله‌ای که ایران و روسیه را در این زمینه به هم پیوند می‌زند و هر دو بر آن تاکید دارند، همانا ضرورت عدم حضور نظامی کشورهایی است که در این دریا ساحل ندارند که بی‌شک هر دو کشور به صورت غیر مستقیم، نسبت به حضور نظامی ایالات متحده آمریکا در این دریا هشدار می‌دهند.

همچنین پیشبینی می‌شود که هدف دیگر پوتین در این سفر، هماهنگی با تهران در خصوص بحران سوریه و راه حل‌های ممکن در این زمینه است. روشن است که مواضع دو کشور درباره اتفاقات جاری در سوریه در سطح بالایی از تشابه و هماهنگی است اما آن چیزی که بیشتر برای دیگران قابل توجه است، اصرار هر چه بیشتر تهران نسبت به بقای اسد در قدرت است.

در پایان باید توجه داشت که این سفر، در سایه افزایش روزافزون اختلافات میان مسکو و واشنگتن پس از بازگشت پوتین به کرملین در سال گذشته، می‌تواند فرصت مهمی برای بازگشت شراکت استراتژیک ایران و روسیه به وضعیت سابق باشد.