انس بن مالك درباره امام حسن(ع)می‌گوید: هیچ فردی از امام حسن(ع) شبیه تر به پیامبر(ص) نبوده است.

به گزارش حدیدنیوز؛ انس بن مالك درباره امام حسن(ع)می‌گوید: "لم یكن أحد أشبه برسول اللّه ص من الحسن بن على‏(۱)".

هیچ فردی از امام حسن(ع)شبیه تر به پیامبر(ص)نبوده است.

أحمدبن حنبل به نقل از علی بن‌ابیطالب(ع)می‌نویسد: "كان الحسن أشبه برسول اللّه مابین الصدر إلی الرأس والحسین أشبه فیما كان أسفل من ذلك‏(۲)"

حسن(ع)از سینه تا سر شبیه‌ترین فرد به نبی گرامی اسلام بود و حسین(ع) از سینه به پایین بیشترین شباهت را به آن حضرت داشت.

ابن صبّاغ مالكی در زیبایی صورت و اعضای حسن بن علی(ع) می‌نویسد: رنگ چهره حسن بن علی(ع) سفید آمیخته با سرخی بود، چشمانش سیاه، درشت و گشاده، گونه‌هایش هموار، موی وسط سینه‌اش نرم، موی ریشش پر و انبوه، پشت گوشش پرمو، گردن آن حضرت كشیده، برّاق همچون شمشیری از نقره، مفاصلش درشت و دوشانه‌اش پهن و دور از یكدیگر بود؛ انسانی چهارشانه، میانه قد و نمكین كه نیكوترین صورت را داشت، ریش خود را با رنگ سیاه خضاب می‌كرد، مویش پرچین و كوتاه و قامتش رسا بود.(۳).

واصل بن عطا گفته است:.صورت حسن بن علی(ع) چون سیمای انبیا و هیأت و شكل او چون هیأت ملوك و امرا بوده است.(۴).

محدثان، سیمای ملكوتی امام مجتبی(ع) را چنین توصیف كرده اند: رخسارش سفید و آمیخته با سرخى؛ سیاهىِ چشمانش در كنار سفیدی آن درخششی خاص داشت؛ دارای مویی درهم و پیچیده و انبوه بود؛ استخوان و عضلاتش درشت؛ فاصله شانه و بازوانش زیاد؛ گردنش همانند ابریقی نقره می درخشید؛ با هوش و ذكاوت سرشاری كه داشت، هر آنچه از جدّ و پدر و مادرش سرمی زد، همانند آینه تمام‌نما در وجودش منعكس می گشت؛ او در امتیازهای عقلی و اخلاقی در بلندترین قلّه قرار داشت؛ در كنار همه آنچه گذشت، از اصالت و ریشه‌ای بس والا برخوردار بود و بر اساس قانون وراثت و نسب همه برجستگی‌ها و سرمایه های معنوی رسول گرامی اسلام در وجود حسن بن علی(ع)تبلور یافته بود و به قول معروف: (آنچه خوبان همه دارند او تنها داشت).

رسول خدا(ص) در مواردی از حسن(ع) و برادرش حسین(ع) به ریحانه و سید تعبیر می‌كند، آن جا كه می‌فرماید: "و ریحانتاى: الحسن والحسین‏(۵)؛ حسن و حسین دو ریحانه منند."

و نیز فرمود:"الحسن والحسین ریحانتای من الدنیا(۶)"

حسن(ع) و حسین(ع) دو ریحانه من در دنیایند.

و گاهی در مورد حضرت مجتبی(ع)فرموده است:" إنّ هذا ریحانتى وإنّ ابنى هذا سید سیصلح اللّه به بین فئتین من المسلمین‏(۷)"

همانا حسن(ع) ریحانه من است و این فرزندم آقاست و به زودی خداوند به دست او بین دو گروه مسلمان، صلح برقرار خواهد كرد.

علامه طریحی در توضیح واژه ریحانه می‌نویسد: "كل نبت طیب الرائحة؛ هر گیاه خوشبو و لذّت بخشی را ریحانه گویند" و سپس درباره احادیث فوق اضافه می‌كند: خوشبوترین و جذاب‌ترین گل و گیاه نزد رسول خدا(ص) دو فرزندش حسن(ع) و حسین(ع) بودند و این زیباترین نوع تشبیه است.(۸).

همچنین واژه سید كه صفت مشبّهه است و دلالت بر ثبات و دوام دارد، یعنی كسی كه سیادت و آقایی با تمام وجودش عجین گشته و از او جدا نخواهد شد و مجد و بزرگواری در تمام حالات در سراسر وجودش متبلور است.

آرى، مجموعه اوصاف زیبای ذاتی و مورثى، او را بر دیگران برتری داده بود و برای همین، وی از نظر بیان، شجاعت، سخاوت، هیبت، تقوا، و عبادت و... زبانزد خاص و عام بود./ص

پی نوشت ها

۱. شیخ عباس قمى، انوار البهیه فی تواریخ الحجج الإلهیة، ص‏۳۸.
۲. بحارالانوار، ج‏۴۳، ص‏۳۰۱، ح‏۶۴.
۳. سیدمحسن امین، أعیان الشیعة، ج‏۱، ص‏۵۶۳؛ كشف الغمه عن معرفة الائمه، ج‏۲، ص‏۱۵۱.
۴. اعیان الشیعه، ج‏۱، ص‏۵۶۲.
۵. بحارالانوار، ج‏۴۳، ص‏۲۶۴، ح‏۱۳.
۶. الصواعق المحرقه، ص‏۱۱۴؛ صحیح ترمذى، ص‏۳۰۶.
۷. الإصابة فى تمییز الصحابه، ج‏۲، ص‏۱۲.
۸. مجمع البحرین، ج‏۲، ص‏۳۶۳.