آن‌ها پیرامون روزه، عقایدی دارند که ریشه آن عقاید، با تمامی ادیان در تعارض است.

یکی از فرقه‌های ساختگی و انحرافی، آیین ضالّه بهاییت است که خود را دین جدید می‌داند و دارای عقایدی متفاوت است. آن‌ها پیرامون روزه، عقایدی دارند که ریشه آن عقاید، با تمامی ادیان در تعارض است.

به گزارش حدیدنیوز، یکی از احکام عملی اسلام که بر همه واجب است و جزء ارکان، شمرده شده است، روزه می‌باشد.

وجوب روزه در ادیان قبل از اسلام هم بوده است؛ هم‌چنانکه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: یا ایها الذین آمنوا کُتِب علیکم الصّیام کما کُتِب علی الذین من قبلکم لعلّکم تتّقون؛ ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید روزه بر شما نوشته شد(واجب شد)، همان‌طور که بر گذشتگان شما نوشته شد؛ شاید که پرهیزکار شوید. بقره/آیه۱۸۳
در روایات متعددی از معصومین علیهم السلام وارد شده است که اسلام بر پنج چیز بنا شده است که یکی از آنها روزه می‌باشد. وجوب روزه در تمام ماه رمضان _غیر از موارد استثنا شده مثل مسافر _ از مسلّمات و بدیهیات نزد مسلمین می‌باشد و جای هیچ‌گونه شک و تردیدی در آن نیست.
با این وجود، فرقه ضالّه بهائیت همان‌طور که در خیلی از مسائل عملی و اعتقادی بدعت‌هایی از جانب خودشان درست کرده‌اند و نظراتی مخالف با شرع مقدس اسلام دارند، در این مورد هم دارای عقیده‌ای متفاوت هستند و اعتقادشان در مورد روزه با سایر مسلمین تفاوت دارد؛ البته این اختلاف طبیعی به نظر می رسد؛ زیرا بهائیان، آیین بهائیت را دین جدیدی می‌دانند و در واقع از دایره اسلام خارج هستند.

عقیده بهاییت در مورد روزه
آنها سال شمسی را به نوزده ماه تقسیم می‌کنند و هر ماه را نوزده روز حساب می‌کنند و آخرین ماه را روزه می‌گیرند که در واقع نوزده روز آخر اسفند می‌باشد و نوروز را عید فطر قرار می‌دهند!
زمان روزه آنها از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب است و فقط هم از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کنند.
آنها روزه را به طور کلی از مسافر، مریض، زن حامله و زن شیرده ساقط می‌دانند.
سید باب در باب هجدهم از واحد هشتم کتاب "بیان" می‌گوید: خدا را ذکر کنید در نوزده روز، در آخر هر سال، در حالتی که شما روزه گرفته باشید. محاکمه و بررسی باب و بهاء/علامه مصطفوی، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی،۱۳۸/ش/چاپ چهارم/ج۲/ص۱۲۲
میرزا حسینعلی نوری(بهاء الله) در کتاب "مبین" می‌گوید: برای شما روزه را نوزده روز نوشتیم؛ آن هم در فصل معتدل... . همان
وی در کتاب اقدس که از مهم‌ترین منابع آن‌ها به‌شمار می‌رود، می‌گوید: کسی‌که به واسطه مرض یا پیری، ضعفی در مزاج او باشد، خداوند نماز و روزه را از او برداشته است. اقدس/حسینعلی‌نوری/بی جا/بی تا/نسخه موجود در کتابخانه دانشگاه ادیان و مذاهب قم/ص۴
در جای دیگر می‌گوید: نوشتیم برای شما روزه گرفتن را در ایام معینی و روز نوروز را برای شما عید قرار دادیم که پس از پایان روزه، نوروز را عید قرار دهید و... . همان/ص۶
در جای دیگر اقدس می‌گوید: از ابتدای طلوع آفتاب تا غروب خورشید، از خوردن و آشامیدن خودداری کنید و مبادا که هوای نفس شما را از این فضیلت منع کند. همان،ص۷
هم‌چنین می‌گوید: بر شخص مسافر و مریض و بر زن حامله و مرضعه(شیرده)، زحمتی نیست و خداوند روزه را از آنان برداشته است و این فضلی است از جانب خدا و او عزیز و بخشاینده است. همان/ص۶
این مطالب، عمده عقائد بهائیت در رابطه با روزه است و همان‌طور که مشخص است، به طور کلی مخالف دستورات اسلام می‌باشد.

نقد این عقیده
فرقه بهائیت از آن جهت که فرقه‌ای ساختگی و فاقد هر گونه تأئیدی از جانب خداوند می‌باشد، عقائد و دستورات آن هم خود به خود، باطل وبی‌ارزش است و این مطلب، خودش نقدی کلی بر آئین بهائیت و هر آئین ساختگی و غیر الهی دیگری می‌باشد.
بهائیان خود را دین جدیدی می‌دانند؛ ولی به ظاهر، اسلام را به عنوان دین الهی و قرآن را به عنوان کتاب آسمانی قبول دارند و از این طریق می‌توان آنها را محکوم کرد.
مطابق آن‌چه ذکر شد، بهائیان سال را به نوزده ماه تقسیم می‌کنند و آخرین ماه را روزه می‌گیرند و این نوزده ماه بودن سال، مخالف نص صریح قرآن است؛ زیرا خداوند در قرآن می فرماید: «ان عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهرا فی کتاب الله یوم خلق السموات و الارض»؛ خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید که تعداد ماه‌ها نزد خداوند دوازده ماه است که در کتاب خدا از روزی که آسمان‌ها و زمین خلق شده، ثبت است. سوره توبه/آیه ۳۶
از این آیه مشخص می‌شود که تعداد ماه‌ها در همه زمان‌ها و در همه ادیان، دوازده ماه بوده است و همان‌طور که می‌دانیم، یهودیان و مسیحیان هم دوازده ماه دارند؛ از همین رو، فرقه بهائیت که ادعا می‌کند سال، دارای نوزده ماه است، نظرش مخالف تمامی ادیان الهی می‌باشد و همین مطلب می‌تواند دلیلی بر ساختگی بودن این فرقه نیز باشد.
در مورد سایر شرایط روزه در بهائیت هم باید گفت که اگر بخواهیم آن را با اسلام مقایسه کنیم، مشاهده می‌شود که تمامی آن شرایط، مخالف دستورات اسلام است؛ مثلا وجوب روزه در تمام ماه رمضان از بدیهیات نزد مسلمین می‌باشد و یا این‌که در اسلام فقط خوردن و آشامیدن مبطل روزه نیست، در حالی‌که بهائیان قائل به روزه ماه رمضان نیستند و فقط خوردن و آشامیدن را مبطل روزه می‌دانند.
البته همان‌طور که قبلا هم ذکر شد، این مخالفت، امری طبیعی به نظر می‌رسد؛ برای این‌که بهائیان، خود را صاحب دین جدیدی می‌دانند؛ نه این‌که فرقه‌ای از اسلام باشند.
هم‌چنان‌که ذکر شد، مهم‌ترین نقدی که می‌توان بر آنها وارد کرد، ساختگی بودن این آئین است که فروعات این دین جعلی را نیز باطل می‌سازد و باعث فروپاشی بنیان این آئین از ریشه می‌شود؛ همین‌طور بحث تعداد ماه‌های سال هم که بهائیت قائل به نوزده ماه هستند نیز مورد نقد است؛ زیرا هیج دین الهی قائل به این مطلب نبوده، بلکه به نص صریح قرآن تعداد ماه‌ها دوازده ماه است.