اگر کشورهای اسلامی با اقدامات وهابیت تجزیه شوند، دیگر اثری از اسلام نمی ماند.

به گزارش حدیدنیوز، کشورهایی که وارد این بازی خطرناک شده اند باید بدانند این اتفاق در سوریه تمام نمی شود. 


فتنه گری های وهابیت در سال های اخیر پیش از هر زمانی ظهور و بروز پیدا کرده و امروز خراب کاری های آن بر هیچ کس پوشیده نیست. وهابیت این غده سرطانی در جهان اسلام، باید با تدبیر مسلمانان جراحی شده و از بین برود.

وهابیت را از سه منظر می توان بررسی کرد: وهابیت دیروز، وهابیت امروز و وهابیت فردا. اگر نگاهی به تاریخ داشته باشیم، درمی یابیم وهابیت دیروز، تفکری رادیکال و افراطی، جنگجو و خونریز بود که با قرائت های سطحی از متون دین، جریانی فتنه گر را تشکیل دادند. به طور مثال در جزیرة العرب (عربستان سعودی فعلی) گروه محمدبن عبدالوهاب با تفکرات تکفیری مسلمانان را از یکدیگر جدا ساخته و نخستین قربانی های آنان نیز از اهل سنت بودند که متاسفانه به این مساله کمتر توجه می شود.وهابیت نه تنها انشعابی از اهل سنت نیست، بلکه اولین قربانی های خود را از میان آنها انتخاب کرد.

محمد بن عبدالوهاب در زمان امپراطوری عثمانی جریانی را شکل داد. این جریان گلوله برفی بود که با توطئه بریتانیای کبیر به بهمنی بزرگ تبدیل شد. در آن زمان یعنی قرن دوازدهم هجری، مسلمانان با یکدیگر متحد بودند و حرکت محمد بن عبدالوهاب موجب شد، این کشورها تجزیه شوند و تفرقه در آنها رخنه کند. در آن دوره که انگلستان، پرتغال و آمریکا به امپراطوری عثمانی حمله کرده بودند، این شخصیت به جای اینکه علیه دشمن و جهاد در برابر آن ها فتوا دهد، به کشتن مسلمانان اعم از شیعه و سنی فتوا می داد.

با این بهانه که اغلب مسلمانان مشرک هستند، چرا که به زیارت قبور می روند یا توسل و شفاعت به بزرگان می جویند. باید به این نکته اشاره کرد که این دست مسائل از اعتقادات خاص شیعه نیست و اختصاص به این مذهب ندارد. این توهم غلطی است که در میان افکار و افواه افتاده است.

در واقع زیارت قبور و توسل و شفاعت، از اعتقادت مشترک شیعه و سنی است. با این اتفاق شاهدیم که در همان مقطع امپراطوری عثمانی سقوط کرد و به کشورهایی همچون لبنان، اردن، فلسطین، سوریه، کویت و قطر تجزیه شد.

نماد و ظهور و بروز وهابیت امروز را نیز در سوریه می بینیم؛ سلفی ها در سوریه بشدت مسلمان کشی می کنند و به شیعه و سنی، علوی و غیرعلوی رحم نمی کنند.

در واقع آمریکا، انگلیس و صهیونیست می خواهند کشورهای مسلمان امروز را نیز تجزیه کنند و میان مسلمانان اختلاف بیندازند.طرح "خاورمیانه جدید" طرحی بود که در دوران ریاست جمهوری جرج بوشِ پسر از سوی کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا مطرح شد و نقشه خاورمیانه جدید الان موجود است. براساس این طرح خاورمیانه با ایجاد تفرقه میان مسلمانان تجزیه می شود که نقطه شروع آن همانطور که شاهدیم، سوریه است.

متاسفانه برخی از کشورهای اسلامی از جمله ترکیه، عربستان و قطر وارد این بازی خطرناک شده اند و به جای اینکه با هم علیه اسرائیل و آمریکا و انگلیس متحد شوند، برخی از علمای سلفی و وهابی به جهاد در سوریه علیه دولت فتوا می دهند. این نکته جای تامل و تعجب بسیار دارد. با این اقدامات باید دانست زمینه برای ایجاد خاورمیانه جدید فراهم می شود.

باید اذعان کرد تفکرات وهابیت و عملکرد آن همگی در راستای تضعیف وحدت مسلمانان است و اگر این اتفاق به وقوع بپیوندد، جبران ناپذیر است.


اگر دیروز و امروز وهابیت را در کنار هم ببینیم، فردایی بسیارخطرناک می توان از این فرقه ضاله ترسیم کرد. با تجزیه کشورهای اسلامی که حاصل اقدامات وهابیت است، دیگر اثری از اسلام نمی ماند. کشورهایی که وارد این بازی خطرناک شده اند باید بدانند این اتفاق در سوریه تمام نمی شود و به کشور آنان نیز تسری پیدا می کند و پس از سوریه، عربستان و پس از آن ترکیه باید منتظر وقوع چنین ماجراهایی درکشور خود باشند.

همانطور که امروز شاهدیم در ترکیه شورش هایی علیه دولت صورت می گیرد. اینها همه نشان می دهد که طرح کاندولیزا رایس در حال اجراست و باید کشورهای مسلمان متوجه این مهم باشند و دشمن مشترک خود را بشناسند.



اصل احتمال را نفی نمی کنم اما در کشور ما فاکتور مهم و بزرگی به نام ولایت فقیه وجود دارد که ایشان با هوشیاری، دائم در حال گوشزد خطر هستند و ملت را با بیانات روشن گرایانه خود نسبت به آن آگاه می کنند. این فاکتور احتمال وقوع خطر یاد شده را تضعیف می کند هر چند که در برخی از مناطق ایران گروه هایی از اهل سنت متاثر از تفکر وهابیت هستند؛ باید این موضوع واکاوی شود و این اقشار مراقب باشند در دام وهابیون و سلفی ها گرفتار نشوند و بازیچه آنها قرار نگیرند. رهبری در این میان با تاکید بر اتحاد، سعی بر بصیرت بخشی به مردم دارند. طرح شعار اتحاد ملی، انسجام اسلامی از جمله این موارد بود. اما نباید به طور کامل با خیالی آسوده به این قضیه نگاه کنیم و دست روی دست بگذاریم. باید با توجه به بیانات رهبری دشمن شناسی کرد و گوش به فرامین ایشان سپرد تا کشور از گزند این خطر مصون بماند. مملکت ما البته از آن دوران گذشته و در حال تثبیت و بازسازی است و باید پیشرفت های و معارف خود را جهانی کنیم نه صرفا منطقه ای.


معرفی کردن دین اسلام به عنوان مکتبی خشک از سوی وهابیت از جمله خطرات مهمی است که احساس می شود. این ماجرا، اسلام زدایی و اسلام هراسی را در پی دارد که با عملکردهای این فرقه ضاله اتفاق می افتد.

از جمله این مصادیق می توان به حادثه انفجار برج های دوقلوی آمریکا در یازده سپتامبر اشاره کرد که البته با برنامه ریزی آمریکا و صهیونیست جهانی بدست سلفی ها انجام شد و در پی این اتفاق موج اسلام هراسی و اسلام ستیزی در اروپا ایجاد شد.امروز اگر با شئونات اسلامی به اروپا سفر کنیم، اسلام ما را به عنوان اسلام بن لادنی، سلفی یا القاعده ای می شناسند و تروریست خطاب می کنند. پیش از القاعده، در دنیا اسلام ناب مطرح بود که توسط امام خمینی(ره) ترویج یافت.

اروپا اسلام را با این شاخصه می شناخت و افراد بسیاری به سوی آن گرایش پیدا کردند و موج آن در حال فراگیری اروپا بود. اروپا برای اینکه مقابل این جریان بایستد، با شیوع سلفی گری توسط بن لادن، اسلامی منفی را دنیا مطرح کرد و تا حدودی هم توانست در این زمینه موفقیت کسب کند. اروپا تحت تاثیر تبلیغات منفی از اسلام هراس دارد. خبرگزاری های اروپایی امروز مهندسی خبری کرده و اخبار را آنگونه که می خواهند به کاربر القا می کنند.

در حال حاضر در غرب اسلام سلفی مطرح است و وهابیت را نماینده مسمانان می دانند و هر اتفاق ناخوشایندی را به پیامبر (ص) و صدر اسلام نسبت می دهند. اگر در دانمارک کسی کاریکاتوری از پیامبر(ص) می کشد و سعی می کند ایشان را استهزاء کند، این مشکل ناشی از نبود شناخت است.

آن فرد جدای از حکم فقهی که در موردی وی اجرا باید شود، با تبلیغاتی که در اروپا شده بلاتشبیه از پیامبر(ص) چهره ای همچون بن لادن تصور کرده و در واقع این شخصیت بزرگوار را نشناخته است.

باید با بصیرت افزایی سعی کنیم دشمن را بشناسیم و خودی را به جای او هدف نگیریم و اتحاد خود را حفظ کنیم. همچنین باید اختلاف های مذهبی و آیینی یکدیگر را شناخته و به آنها احترام بگذاریم و مراقب باشیم دشمن با استفاده از این اختلاف ها در مسلمانان رخنه و نفوذ نکرده و آنها را دستاویزی برای رسیدن به اهداف پلید خود نکند.