ده سال پیش در چنین روزی رژیم صهیونیستی صدای دختر جوانی را در گلو خفه کرد که تنها جرم وی این بود که منادی مظلومیت فلسطین است.

به گزارش حدیدنیوز، تسنیم به نقل از راشل کوری نوشت: دختر آمریکایی که تنها ۲۳ بهار از عمرش گذشته بود،‌ ده سال پیش در چنین روزی به جرم سر دادن «مظلومیت فلسطینیان» توسط بلدوزرهای صهیونیستی وادار به سکوت می‌شود تا جامعه بین المللی نیز با سکوت خود در قبال این جنایت مهر تاییدی بر جنایات رژیم صهیونیستی بزنند. 




«راشل» متولد شهر «المپیای» ایالت «واشنگتن» آمریکا و عضو آمریکایی جنبش اتحاد جهانی (ISM) بود که در طول انتفاضه الاقصی به عنوان یکی از فعالان این جنبش به نوار غزه رفت و روز یک‌شنبه ۱۶ مارس ۲۰۰۳ میلادی به همراه ۸ نفر از دوستان خود که ۵ نفر آنها آمریکایی و ۳ نفر آنها انگلیسی بودند، تمام تلاش خود را به کار می‌بندند تا مانع تخریب خانه یک فلسطینی در محله «السلام» شهر رفح در سرزمین‌های اشغالی شوند.

«راشل» در برابر بولدوز می‌ایستد و از راننده آن می‌خواهد که بلدوزر را متوقف کند. وی که پیراهن نارنجی رنگی به تن داشت تا برای راننده بلدوزر به راحتی قابل تشخیص باشد، با بلندگوی خود به اقدام راننده بولدوز اعتراض می کند. 




دیگر دوستان «راشل» نیز به فاصله ۱۵ تا ۲۰ متری وی با فریاد از راننده بولدوزر می‌خواهند،‌ اقدام خود را توقف کند. اما بولدوزر همچنان به سوی وی حرکت می‌کند، «راشل» روی تلی از خاک می‌رود. اما بولدوزر به او امان نمی‌دهد. هیولای آهنی ۶۰ تنی، پیکر راشل را به زیر می‌کشد. تیغه بولدوزر او را در خاک دفن می‌کند. در همین زمان دوستان «راشل» فریاد می‌زدنند و از راننده بولدوزر می‌خواهند که توقف کند. 




بولدوزر چند متر جلوتر می‌ایستد. بیل فولادیش را کاملا پایین می‌آورد و به سمت عقب حرکت می‌کند تا خوب مطمئن شود که بدن «راشل» را درهم شکسته است. پس از این جنایت هولناک، نظامیان اشغالگر هیچ‌گونه کمکی به «راشل» نمی‌کنند. چند دقیقه بعد، یک آمبولانس فلسطینی به محل حادثه می‌رسد و بدن نیمه جان «راشل» را به بیمارستانی در رفح منتقل می‌کند. اما قبل از رسیدن به بیمارستان «راشل» با شهادت، در راه آزادی مردم فلسطین همراه می شود.



اما جنایت رژیم صهیونیستی در حق «راشل» به اینجا ختم نمی‌شود. صهیونیست‌ها مراسم ختم و یادبود او در نوار غزه را با دخالت تانک‌های خود برهم می‌زنند و از دادن مجوز سفر والدین او به سرزمین‌های اشغالی خود داری می‌کنند و تمام اینها در برابر سکوت جامعه جهانی و حامیان حقوق بشر صورت می‌گیرد.
«راشل» در ایمیل‌هایی که برای خانواده‌اش ارسال کرده بود، مسائلی را شرح می‌دهد که شاهد آن بود و از ناامیدی خود درباره آنها سخن می‌گوید. وی در ۱۴ مارس ۲۰۰۳ تنها دو روز پیش از شهادتش در مصاحبه با شبکه خبری «میدل ایست» گفته بود:
«احساس می‌کنم، شاهد نابودی از پیش طراحی شده تلاش فلسطینیان برای ادامه زندگی هستم. گاهی اوقات هنگام خوردن غذا با فلسطینیان احساس می‌کنم که انبوهی از تجهیزات نظامی اطراف ماست و قصد نابودی ما را دارند».



این بار اولی نیست که آمریکایی‌ها به دست صهیونیست‌ها کشتار می‌شوند. نظامیان رژیم صهیونیستی پیش از به قتل رساندن کوری، ۹ مارس ۲۰۰۲ میلادی یک زن آمریکایی ۲۱ ساله را در حالی به قتل رساندند که کودکش را در بغل داشت. او دورگه‌ای فلسطینی - آمریکایی بود،‌ بی‌آنکه خبر کشتن وی انعکاسی در رسانه‌های داشته باشد و در این تردید نیست که یکی از دلایل عدم انعکاس این خبر فلسطینی الاصل بودن این زن بود.
خانواده «راشل کوری» در سال ۲۰۰۵ از طریق «حسین ابو حسین»، وکیل خود شکایتی را از رژیم صهیونیستی به دادگاه تقدیم می‌کنند و این رژیم را مسئول مرگ «راشل» اعلام و به اهمال در بررسی کامل پرونده شهادت وی متهم می‌کنند. 



رژیم صهیونیستی مدعی بود که «راشل» در مسیر دید راننده بولدوزر نبوده، در حالی‌که چهار شاهد عینی از «جنبش همبستگی بین‌المللی» اعلام کردند که او هنگام نزدیک شدن بولدوزر به طور کامل در حوزه دید نظامیان صهیونیست و راننده بلدوزر بوده است. حتی وزارت خارجه آمریکا نیز اعلام کرد که هیچ‌گاه بررسی کامل و شفافی در‌باره پرونده «راشل کوری» صورت نگرفت.

سرانجام روز ۷ شهریور سال جاری یک دادگاه آمریکایی حکم دادگاه قتل «راشل کوری» را صادر و نظامیان رژیم‌صهیونیستی را در جنایت قتل این فعال حقوق بشری بی‌تقصیر دانست تا یک بار دیگر بر جنایت رژیم صهیونیستی مهر تایید زده شود.