مدعیان دموکراسی بدون توجه به آرمان ها و اندیشه های خود اجازه آمدن یا نیامدن برخی را به دست خود گرفته اند .

به گزارش حدیدنیوز، «اعلام کاندیداتوری مجدد محسن رضایی برای بار سوم در انتخابات ریاست جمهوری نه تنها غیر قابل پیش بینی نبود ، بلکه حتی کم تر کسی را نیز می شود پیدا کرد با شنیدن چنین خبری متعجب شود، انگار جامعه سیاسی ما عادت کرده است به حضور مداوم و بی حاصل ایشان» ، این تنها قسمتی از متن روزنامه اصلاح طلب مغرب علیه کاندیداتوری محسن رضایی است.

از قدیم گفته اند در مثال مناقشه نیست .برای ما مهم نیست که محسن رضایی کیست و چه اندیشه ای دارد و فارغ از هر خدمتی که کرده یا نکرده است ، مهم آن است که مدعیان دموکراسی بدون توجه به آرمان ها و اندیشه های خود اجازه آمدن یا نیامدن برخی را به دست خود گرفته اند .

اصلاح طلبانی که با مظلوم خواندن خود معتقدند ، «هیچ مقام و منصبی ، ان هم در جامعه ای که داعیه دموکراسی ، آزادی بیان و فضای باز سیاسی دارد ، حق ندارد فردی را وادار به عدم شرکت در انتخابت کند.»

آن هایی که می گویند ،«انتخابات فضایی باز برای ورود همه افراد ، نگرش ها و سلیقه هاست و کسی حق ندارد این شاهراه حیات سیاسی را تنگ یا مسدود کند» می آیند و می نویسند ،«چرا آقای رضایی به رغم شکست های مکرر در انواع و اقسام انتخابات از مجلس شورای اسلامی گرفته تا انتخابات ریاست جمهوری باز هم اسرار و تمایل عجیب به حضور دارد پرسشی است که تنها خود ایشان به آن می تواند پاسخ دهد ولاغیر» و می خواهند از زاویه ای به نام «خواهش جهت عدم حضور» به آن بپردازند.

شاید اصلاح طلبان می خواهند ، کسی رقیب آنها نباشد و تکه تازی کنند ، شاید هم از عدم اقبال عمومی هراس دارند و می خواهند شرایط را جور دیگری رقم بزنند.

ولی باور کنید بحث ما این نیست که اصلاح طلبان چه می گویند و چگونه می اندیشند ، بحث آن جاست که آنچه از سخنانشان بر می آید ، آنها همانند بسیاری از جریان های سیاسی دیگر حال چه اصولگرا باشد و چه در جبهه ای دیگر فقط سنگ خود را به سینه می زنند و سوار شدن بر موج مردم را بهانه ای کرده اند برای التیام بخشیدن به خواسته های سیاسی خود.