براستی معلوم نیست تا کی این خیل عظیم مسافر باید مورد بی احترامی و هتک حرمت به خاطر نابسامانی های موجود در این خطوط ریلی حمل و نقل شهری قرار گیرند؟! ادامه این روند و تشدید ناهنجاری ها در زیر زمین شهر تهران بی شک تأثیر بسزایی در ایجاد اختلال های رفتاری در سطح شهر هم خواهد شد.

به گزارش حدیدنیوز به نقل از رویداد، از روزی که گفتگو ها برای تأسیس متروی تهران آغاز شد، مدت زیادی می گذرد. این آرزوی شهروندی و مدیریت شهری، امروز اگرچه محقق شده اما زیر زمین های تونلی آن برای شهروندتان پر از خاطرات بد و دلخراش، عوارض اجتماعی، فسادهای اخلاقی و البته نقصان های بسیاری در امر اداره بهینه آن است.

معروفترین سوانحی که تا کنون در متروی تهران رخ داده را مرور می کنیم و البته با آسیب شناسی آن متوجه خواهیم شد که خود مترو (فضا، نحوه مدیریت، کیفیت خدمات، امنیت، نظم و مناسب سازی و ...) نیز در این رابطه بی تأثیر نبوده است.



سوانح و مرگ های متعدد در اثر برخورد با قطار مترو:





*فروردین ۸۴       ایستگاه شهید بهشتی      دختر ۱۸ ساله‌ای به نام مریم     پس از انتقال به بیمارستان جم به دلیل شدت جراحات جان خود را از دست داد.  

*آبان ۸۵ ایستگاه امام خمینی  مردی جوان  بسیاری از خبرگزاریهایی که این خبر را مخابره کرده بودند، خبر را از روی خروجی‌های خود برداشتند و بعد از آن هم هویت و علت این اقدام فرد خودکشی کننده مشخص نشد.

*اردیبهشت ۸۶ ایستگاه بهارستان پسر جوانی به نام روح‌الله سر این پسر جوان پس از پریدن مقابل قطار مترو به حریم ریل اصابت کرد و متلاشی شد و در دم جان باخت.

*اردیبهشت ۸۶ ایستگاه امام خمینی  دختری ۲۱ ساله

*۹ تیر ۸۶ ایستگاه امام خمینی مردی میانسال  این مرد پس از اینکه فریاد زد: «من شش ماه‌است بیکارم» با انداختن خود به زیر قطار مترو به زندگی خود پایان بخشید. مرد که هنوز کمی جان داشت، به محض رسیدن به بیمارستان سینا جان سپرد.

*دی ۸۶ ایستگاه دروازه دولت جوانی ۲۷ ساله 

*اسفند ۸۶ ایستگاه امام خمینی یک زن در جریان اقدام به خودکشی زنده ماند اما از ناحیه سر مجروح شد

*۲۶ فروردین ۸۷ ایستگاه حسن آباد علی یزدان ۳۵ ساله با واردشدن ضربه به سر فوت کرد

*۳۱ فروردین ۸۷ ایستگاه حسن آباد مردی میانسال زنده ماند

*آبان ۸۷ ایستگاه دروازه دولت رحیم ۲۱ ساله چند ثانیه پیش از آمدن قطار اقدام به خودکشی کرد که با اطلاع دادن به راننده قطار و توقف آن نجات یافت.

*اسفند ۸۷ ایستگاه مترو نواب دختری پانزده ساله در اسفند ۱۳۸۷ دختری پانزده ساله که همراه دوست خود به ایستگاه مترو نواب آمده بود هنگام ورود قطار ناگهان خود را روی ریل انداخت و در دم جان باخت.

*اسفند ۸۷ ایستگاه حسن آباد زنی جوان با ترمز سریع راهبر قطار زن جوان زنده ماند

*مرداد ۹۰ ایستگاه نواب زنی حدوداً ۴۰ ساله در دم جان باخت

ساعت ۸:۳۰ دقیقه (به روایتی دیگر ۷:۴۵ دقیقه)شنبه،۲۴ مهر ۱۳۸۹، زنی حدوداً ۳۳ ساله و نابینا در ایستگاه خزانه بعد از برخورد با قطار فوت کرد. 



«هما بدر»، قربانی حادثه، پس از ورود به مترو و بعد از رسیدن به لبه سکو، پس از کمی مکث، به طرف جلو حرکت کرده که ناگهان به داخل چاله ایستگاه سقوط می‌نماید. وی بلافاصله از جا بلند می‌شود تا با عجله خود را نجات دهد. همان موقع دو تن از مسافران به طرفش می‌دوند تا کمکش کنند اما با رسیدن ناگهانی قطار به ایستگاه، با زن نابینا برخورد می‌کند.

مدیرکل بهزیستی استان تهران همان روزها با اشاره به اینکه مناسب‌سازی معابر و اماکن در استان تهران شرایط خوبی ندارد، گفته بود: عدم مناسب‌سازی در مترو منجر به مرگ زن نابینا شده است. چرا که مکان و فضای خاصی برای معلولان و نابینایان در مترو در نظر گرفته نشده‌است.





یک مسافر که کنار سکوی قطار مترو ایستاده بود

بدلیل برخورد با واگن به حفره میان کف زمین و واگن قطار پرتاب و به طرز دلخراشی جان باخت.



آبگرفتگی خط ۴

در ۲۷ فروردین سال ۱۳۹۱ به علت شدت بارش باران در تهران، دیوار مسیل موجود در کنار اتوبان تهران-کرج در محل احداث ایستگاه خط چهار مترو ارم (اکباتان)، فرو ریخت و باعث ورود حجم زیادی از آب به داخل خط ۴ مترو شد. این حادثه تلفات جانی در بر نداشت ولی باعث تعطیلی جند روزه خط ۴ تا بین ایستگاه‌های میدان انقلاب تا میدان آزادی شد. بر اساس گزارش تحقیق و تفحص شورای شهر تهران خسارت وارده به مترو برابر ۲۲ میلیارد تومان بوده‌است. بر اساس این گزارش علت حادثه، شکسته شدن دیوار شمالی کانال بوده‌است که از سال ۱۳۴۸عمیر نشده بود!



تضییع حقوق شهروندان:

اما این موارد پیش گفته تنها معضلات متروی تهران نیست. روزانه به طور مکرر به دلیل خرابی قطارها و مشکلات فنی، حمل و نقل مسافر با تأخیرهای گاهی بسیار طولانی انجام می شود و این اتفاق باعث ازدحام آزار دهنده و زجر آوری برای مسافران می گردد.

مامورین مترو در اغلب موارد از انجام وظایف خود عاجز هستند و بی نظمی و هرج و مرج روی سکوهای به کرات دیده می شود. پاسخگویی به افرادی که به کمک و راهنمایی نیاز دارند نیز به خوبی صورت نمی گیرد. برخی از ماموران در بخش واگن بانوان با دست زدن و تماس بدنی با مسافران خانم، آنها را هدایت می کنند! عدم کنترل سکوها و بی نظمی های موجود احتمال تجاوز به حریم مسافران، ارتکاب به اعمال منافی عفت عمومی، اهانت و سرقت را توسط افراد بزهکار تا میزان بسیار زیادی افزایش می دهد.

این فجایع در حالی رخ می دهد که در منشور «حقوق متقابل مسافر و مترو» ذیل بند الف یعنی وظایف مترو در قبال حقوق مسافران، چنین آمده:



الف : وظایف مترو در قبال حقوق مسافران
...

· انجام وظایف محوله در قبال مسافران به صورتی موثر و کارآمد و مطابق قوانین و مقررات

· سرلوحه قرار دادن ادب ، احترام ، متانت و تحقق عملی شعار ‍‍« حق با مسافر است »

· به کار گیری تمامی همت، تلاش، و امکانات در جهت ارائه هرچه بهتر خدمات با شعار سرعت، دقت ایمنی و سلامت

به راحتی و به طور واضح با نگاهی به شرایط متروی تهران متوجه نقض مواد پیش گفته از این منشور می شویم.



براستی معلوم نیست تا کی این خیل عظیم مسافر به خاطر نابسامانی های موجود در این خطوط ریلی حمل و نقل شهری، باید مورد بی احترامی و هتک حرمت قرار گیرند؟! ادامه این روند و تشدید ناهنجاری ها در زیر زمین شهر تهران، بی شک تأثیر بسزایی در ایجاد اختلال های رفتاری در سطح شهر هم خواهد شد.





پیشینه:

با اینکه از اولین ایده تأسیس متروی شهری در تهران، بیش از صد سال می گذرد برخی از افراد و مدیران وابسته به باند سیاسی قدرت و ثروت، سعی در مصادره آن داشته و تلاش می کنند، تأسیس مترو را در کارنامه عملکرد خود ثبت نمایند. برای شفاف شدن امر، اشاراتی به پیشینه تأسیس متروی تهران خالی از لطف نیست:

سابقه بحث و گفتگو درباره قطار شهری در تهران به ۱۱۰ سال قبل باز می گردد. تاسیس تراموای شهری از جمله نکات پیش بینی شده در امتیاز نامه ای بود که بارون ژولیوس دو رویتر در عهد ناصرالدین شاه روی کاغذ آمد. در همین سال ها یک خط آهن روزمینی بین دروازه شهری ری (حضرت عبدالعظیم) و میدان باغ شاه، با نام معروف ماشین دودی، ساخته شد.

سال۱۳۵۰ مطالعات اجتماعی، اقتصادی و ترافیکی شهر تهران و پیش بینی تغییرات آن برای سال ۱۳۷۰ توسط شرکت های سوفرتو و شرکت متروی فرانسه (RATP) آغاز شد.

سال ۱۳۵۳ گزارش نهایی و انتخاب سامانه ای شامل یک شبکه خیابانی با یک کمربندی در پیرامون منطقه مرکزی و دو بزرگراه برای نواحی در حال ساخت شهری و یک شبکه مترو با ۷ خط که به وسیله شبکه اتوبوس رانی و تاکسی رانی تکمیل می شد، ارائه گردید.

سال ۱۳۵۴ قانون تاسیس شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو) تصویب شد. و سال ۱۳۵۶ آغاز عملیات اجرایی بود.

در سال های ۶۵-۱۳۵۹ طرح به دلیل جنگ تحمیلی کاملا متوقف شد.

در سال ۱۳۷۴ قرارداد برای خرید تجهیزات ثابت و متحرک خطوط ۱، ۲ منعقد گردید.