خواجه‌امیری با یادی از زنده‌یاد همایون خرم و بازخوانی تصنیفی از او که سال‌ها پیش ایرج خواجه‌امیری آن را اجرا کرد.

احسان خواجه‌امیری با یادی از زنده‌یاد همایون خرم و بازخوانی تصنیفی از او که سال‌ها پیش ایرج خواجه‌امیری آن را اجرا کرده، رنگ و بوی خاصی به کنسرت خود بخشید.

به گزارش حدیدنیوز، نخستین شب از برنامه‌های جشنواره بیست ‌و هشتم موسیقی فجر، شب گذشته بیست‌وپنجم بهمن‌ماه در برج میلاد با اجرای قطعاتی به آهنگسازی هومن نامداری و با صدای احسان خواجه‌امیری آغاز شد. 




مطابق رسم معمول اجراهای جشنواره‌ای و غیرجشنواره‌ای، این برنامه نیز با نیم ساعت تأخیر در ساعت ۱۹ آغاز شد و این در حالی بود که تا دقایقی پیش از شروع کنسرت، تعداد خالی صندلی‌ها نشان از آغازی سرد و کم‌استقبال داشت اما رفته رفته با حضور تماشاگران تمامی صندلی‌های سالن همایش‌های برج میلاد پر شد. خواجه‌امیری علت این تأخیر از سوی مخاطبان را ترافیک سنگین اطراف برج میلاد دانست. 




پیش از آغاز برنامه عبدی مدیر برگزاری کنسرت‌های خواجه‌امیری در پاسخ به خبرنگار مهر در مورد اینکه چرا بروشوری برای اطلاع از قطعات اجرایی به مخاطبان ارائه نشده است، توضیح داد: برنامه کلی کنسرت در کتابچه جشنواره معرفی شده و ما ملزم به چاپ بروشور نبودیم. قطعات هم مشخص است. تقریبا همان‌هایی که همیشه در کنسرت‌ها اجرا می‌کنیم.

برنامه، با تیتراژی تصویری که معرف نوازندگان گروه بود آغاز شد. امید حجت (گیتارالکتریک)، هومن غفاری (درامز)، احسان نی‌زن (ویلن)، سیامک پناهی (پرکاشن)، محمد کاظمی (کیبورد)، مهراد هزارخانی (گیتارباس)، سیامک کریم‌پور و کامیار ماندگاریان(ترومبون)، علی ضرابی (ترومپت) و هومن نامداری(ساکسفون و پیانو) نوازندگان گروه معرفی شدند اما تا پایان برنامه نامی از قطعات اجرایی یا شاعر آنان برده نشد.

خواجه امیری حدود پانزده ترانه را در مدت نود دقیقه خواند که اغلب آن‌ها برگرفته از آلبوم عاشقانه‌ها به آهنگسازی علیرضا افکاری براساس اشعار روزبه بمانی بود.

وی ترانه تیتراژ دو سریال معروف میوه ممنوعه و نابرده رنج را نیز اجرا کرد که با استقبال پرشور مخاطبان همراه شد. 




خواجه‌امیری همچنین در حین اجرای ترانه معروف "هرچی آرزوی خوبه مال تو..." از همراهی تماشاگران شگفت‌زده شد و از آنان خواست که یکبار دیگر این بیت را بدون همراهی خودش بخوانند. مخاطبان هم از این پیشنهاد استقبال کرده و نامداری با ساکسیفون به صورت بداهه مخاطبان را همراهی کرد.

خواجه امیری در فاصله بین اجرای دو قطعه از مخاطبان نظرسنجی می‌کرد و ارتباط خوبی با آنان برقرار کرده بود. او در این میان گفت که ارکستر حاضر بهترین ارکستری است که تا به حال داشته و از تک تک اعضا قدردانی کرد. او همچنین امید حجت را بهترین نوازنده گیتار الکتریک کشور معرفی کرد.

در کل قطعات اجرا شده در این کنسرت را می توان به سه دسته ترانه‌های غمگین(از آلبوم عاشقانه‌ها) ترانه‌های شاد(ترانه‌هایی که با ریتم شش هشتم تنظیم شده‌اند) و آهنگ‌های ترنس تقسیم کرد. 



اما اجرای دو قطعه در میان قطعات رنگ و بوی دیگری به کنسرت بخشید. ابتدا قطعه ششم با مطلع "هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق..." از ساخته‌های استاد زنده یاد همایون خرم بازخوانی شد. خواجه‌امیری این قطعه را که سال‌ها پیش با صدای پدرش، ایرج خواجه‌امیری اجرا شده، در بزرگداشت این آهنگساز و نوازنده تازه درگذشته خواند و قطعه پایانی تصنیف معروف "پرنده" با صدای ایرج بود که به درخواست مخاطبان اجرا شد.

خواجه‌امیری عنوان کرد که با نامداری یک قطعه ویژه برای کنسرت امشب آماده کرده بودند که به دلیل نبود پیانو روی صحنه، اجرای آن به کنسرت‌های بعدی موکول شد. این جا این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که چگونه است در جشنواره موسیقی، ساز اصلی و مهمی چون پیانو، برای ارکستر پاپ فراهم نمی‌شود؟ 



خواجه امیری در پایان اعلام کرد که صدابرداری کنسرت برعهده حسن اردستانی و حامد ارکایی بود. با وجود اینکه نام صدابرداری حرفه‌ای و خوشنامی چون اردستانی پشتوانه این کنسرت بود اما گاهی عدم تعادل بین صدای سازها و شدت صدایی که از بلندگوها پخش می‌شد، لذت شنیدن یک کنسرت خوب را از بین می‌برد. البته نباید از مشکل سالن همایش‌های برج میلاد که همواره در این سال‌ها توسط صدابرداران مختلف مطرح شده چشم‌پوشی کرد.

در میان مخاطبان این کنسرت خانواده‌هایی که همراه با کودکان خردسال و یا سالمندانی که توان حرکتی مناسبی نداشتند نیز دیده می‌شد که نشان از حضور اقشار و طیف‌های مختلف جامعه در سالن داشت. 



در پایان می‌توان گفت احسان خواجه‌امیری و گروهش اجرای قابل قبول و البته پرهیجانی را در نخستین شب جشنواره بیست‌وهشتم موسیقی فجر داشتند. صرف نظر از چند بار ضعفی که در اجراهای زنده برای هر خواننده‌ای (خاصه در ایران) می‌توان متصور شد، اجرای احسان خواجه‌امیری همراه با طراحی گرافیک جذاب و چشم‌نوازی که به صورت بک پروجکشن در صحنه پخش می‌شد، گروه موسیقی آماده و پرانرژی و همچنین مخاطبانی حامی و مشوق، روی هم رفته اجرایی خوب و بدون نقص بود.