>پايگاه خبری تحليلی حديد نيوز 5 مرداد 1392 ساعت 9:58 http://www.hadidnews.com/news/23620/رهبر-معظم-انقلاب-مسئولان-باید-شهوات-حلال-هم-بگذرند -------------------------------------------------- khamenei.ir منتشر کرد؛ عنوان : رهبر معظم انقلاب: مسئولان باید از شهوات حلال هم بگذرند -------------------------------------------------- در اين راه، از خيلى چيزها بايد گذشت. نه فقط از شهوات حرام، از شهوات حلال نيز بايد گذشت... متن : به گزارشحدیدنیوز، پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR در ایام ماه مبارك رمضان، به صورت روزانه توصیه های كاربردی رهبر انقلاب درباره نماز، نهج البلاغه و قرآن كه در بیاناتشان به آن پرداخته اند را به ترتیب در سه دهه ایام ماه مبارك رمضان منتشر می کند. *** شما چگونه مى خواهيد محبت و اطمينان مردم را جلب كنيد؟ مردم بايد به من و شما اعتماد داشته باشند. اگر ما دنبال مسايل خودمان رفتيم، به فكر زندگى شخصى خودمان افتاديم، دنبال تجملات و تشريفاتمان رفتيم، در خرج كردن بيت المال هيچ حدى براى خودمان قايل نشديم - مگر حدى كه دردسر قضايى درست بكند! - و هرچه توانستيم خرج كرديم، مگر اعتماد مردم باقى مى ماند؟ مگر مردم كورند؟ ايرانيان هميشه جزو هوشيارترين ملتها بوده اند؛ امروز هم به بركت انقلاب از هوشيارترينهايند؛ از هوشيارها هم هوشيارترند. آقايان! مگر مردم نمى بينند كه ما چگونه زندگى مى كنيم؟ آن وقتى كه جوان حزب اللهى ما به جهاد يا به سپاه يا به فلان وزارتخانه مى رفت و به او مى گفتند كه چه قدر حقوق مى خواهى، مى گفت اين حرفها چيست، مگر من براى حقوق آمده ام؟ اصرار مى كردند كه بالاخره زندگى خودت و زن و بچه ات بايد بگردد؛ يك چيزى بگير. به نظر شما اينها افسانه است؟ به نظرم اگر شما برويد در دنيا اين را نقل كنيد، چنانچه كسى وضع چند سال قبل ما را نديده باشد، خواهد گفت كه افسانه است؛ ولى اين واقعيت است. اين رويداد، در همين ايران و در همين تهران و در همين وزارتخانه هاى ما اتفاق افتاد؛ يكى، دو مورد هم نبود. نماينده ى مجلس وقتى اول بار به او حقوق دادند، خجالت كشيد حقوق را بگيرد! بعضى از دوستان ما در دوره ى اول نمايندگى مجلس، شرمشان آمد و ننگشان كرد كه حقوق بگيرند! گفتند ما حقوق بگيريم؟! برادران! من و شما داريم از آن ذخيره مى خوريم؛ فراموش نكنيد، آن را مردم ديدند. نمى شود ما در زندگى مادّى مثل حيوان بچريم و بغلتيم و بخواهيم مردم به ما به شكل يك اسوه نگاه كنند؛ مردمى كه خيليشان از اوليات زندگى محرومند. در اين راه، از خيلى چيزها بايد گذشت. نه فقط از شهوات حرام، از شهوات حلال نيز بايد گذشت. نمى گويم مثل پيامبر باشيم، نمى گويم مثل اميرالمؤمنين - كه شاگرد پيامبر بود - باشيم؛ كه انسان آن مطالب را كه مى خواند، تنش مى لرزد. اميرالمؤمنينى كه زهدش در زندگى و دنيا مَثَل ساير است و مسلمان و غيرمسلمان آن را مى دانند، درباره ى پيامبر مى گويد: قد حقّر الدّنيا و صغّرها و اهون بها و هوّنها(۱)؛ دنيا را تحقير كرد - يعنى همين لذايذ و بهره منديها و برخورداريهاى دنيا را كوچك كرد - به آنها توهين كرد و سبكشان نمود. در قُبا براى پيامبر آب آوردند و چيزى هم مثل عسل قاطى آن كردند. پيامبر فرمود: من اين را حرام نمى كنم، اما نمى خورم. اين دو، دو چيز است؛ يا آب يا عسل. آن را از ما نخواسته اند. اگر از من و شما بخواهند، پدرمان درآمده است! مگر ما مى توانيم آن طور زندگى بكنيم؟ پيداست كه آن نفس قدسى ملكوتى، يك چيز ديگر است. اميرالمؤمنين در همين جمله مى فرمايد كه خداى متعال به پيامبر فهماند كه اگر من دنيا را به اختيار از تو مى گيرم، براى اين است كه چيز شيرينترى به تو بدهم. آن چيز شيرينتر را اولياى خدا مى ديدند. من و شما آن را حس نمى كنيم؛ اما در آن راه بايد برويم، در آن راه بايد قدم برداريم، كمتر خرج كنيم، كمتر بذل و بخشش بيجا كنيم، كمتر به زندگى شخصى خودمان بپردازيم. من و شما همان طلبه يا معلم پيش از انقلابيم. يكى از شماها معلم بود، يكى دانشجو بود، يكى طلبه بود، يكى منبرى بود، همه مان اين طور بوديم؛ اما حالا مثل عروسى اشراف عروسى بگيريم، مثل خانه ى اشراف خانه درست كنيم، مثل حركت اشراف در خيابانها حركت كنيم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ريششان تراشيده بود، ولى ما ريشمان را گذاشته ايم، همين كافى است؟! نه، ما هم مترفين مى شويم. واللَّه در جامعه ى اسلامى هم ممكن است مترف به وجود بيايد. از آيه ى شريفه ى واذا اردنا ان نهلك قرية امرنا مترفيها ففسقوا فيها بترسيم. تُرف، فسق هم دنبال خودش مى آورد. ۱۳۷۰/۰۵/۲۳